сіла́ч, ‑а, м.

Чалавек вялікай фізічнай сілы. [Андрэй], загадкавы сілач, .. Абходзіў куст, каб не сагнаць І птушкі, што пяе. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэ́нераў, ‑ава.

Разм. Які належыць трэнеру; уласцівы яму. «Каб бегаць на каньках, трэба мець талент», — перадала [Клара] .. [Славе] трэнераў прысуд. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

prayer [preə] n.

1. малі́тва;

Ann’s one prayer is that the children won’t suffer. Аніна малітва – аб тым, каб дзеці не пакутавалі.

2. pl. prayers богаслужэ́нне, набажэ́нства

♦

not have a prayer не мець нія́кіх ша́нсаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Прыно́жак ’дэталь у калаўроце, на якую наступаюць нагой, каб прывесці ў рух кола’ (Скарбы), мн. л. прыно́жкі ’планкі, якія злучаюць ніжнія часткі ножак стала’ (паст., Сл. ПЗБ). Суфіксальная лексікалізацыя словазлучэння пры назе́; параўн. аналагічнае, але з іншай семантыкай рус. дыял. прино́жка ’перакладзіна, якая змацоўвае стойкі ткацкага станка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Спарня́ ‘кавалак хлеба, які закопваюць у зямлю ў час дажынак, каб на будучы год быў добры ўраджай’ (паст., астрав., Сл. ПЗБ), ‘барада (абрад у час жніва)’ (вілен., ЛА, 3), ‘спор’ (брасл., Сл. ПЗБ), ‘прыбытак’ (Касп.). Да спары́ць ‘добра расці (пра збожжа)’ (Жд. 2), спор, споры (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дыктава́ць

(польск. dyktować, ад лац. dictare)

1) вымаўляць, зачытваць што-н. уголас так, каб слухачы запісвалі;

2) загадваць, прапаноўваць што-н. для безагаворачнага выканання (напр. д. умовы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кастэ́т

(фр. casse-tête, ад casser = разбіваць + tête = галава)

халодная зброя ў выглядзе металічнай пласціны з адтулінамі; надзяваецца на пальцы і заціскаецца ў кулак, каб узмацніць удар.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

практыцы́зм

(ням. Praktizismus, ад гр. praktikos = дзейны)

1) захапленне практычнай дзейнасцю пры недаацэнцы тэорыі;

2) дзелавы падыход да справы; уменне ўладкоўваць справы так, каб атрымаць асабістую выгаду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэканструява́ць

(ад рэ- + канструяваць)

1) перабудоўваць што-н., каб палепшыць, удасканаліць (напр. р. цэх);

2) аднаўляць што-н. па апісаннях ці рэштках, якія захаваліся (напр. р. замак).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трэнірава́ць

(ад англ. train = выхоўваць, навучаць)

1) праводзіць сістэматычныя практыкаванні, каб навучыць каго-н. чаму-н. (напр. т. футбалістаў);

2) практыкуючы, развіваць што-н. (напр. т. памяць).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)