city [ˈsɪti] n.

1. (вялі́кі) го́рад

2. BrE го́рад з сабо́рам

3. the City Сі́ці (частка Лондана, якая з’яўляецца фінансавым і дзелавым цэнтрам Вялікабрытаніі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

goodish [ˈgʊdɪʃ] adj. BrE, infml

1. даво́лі вялі́кі, даво́лі мно́га;

a goodish distance даво́лі далёка;

a goodish number даво́лі шмат

2. даво́лі до́бры, няке́пскі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

juggernaut [ˈdʒʌgənɔ:t] n.

1. BrE ве́льмі вялі́кі грузаві́к (які возіць грузы на вялікія адлегласці), фу́ра

2. магу́тная сі́ла, яка́я разбура́е ўсё на сваі́м шляху́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

moderately [ˈmɒdərətli] adv. уме́рана; больш-менш;

The house was moderately large. Дом быў не надта вялікі;

a moderately expensive suit не ве́льмі дарагі́ касцю́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

акураты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Разм. Чалавек, які вызначаецца акуратнасцю ў працы, бездакорнасцю ў паводзінах, ахайнасцю адзення і пад. Іван Мацвеевіч хоць і вельмі крутога нораву чалавек, але вялікі акуратыст. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ара́тай, ‑я, м.

Тое, што і араты. За баразною ішоў аратай, Ціха на коніка нукаў. Тарас. [Трактар] выглядаў жывой сталёвай істотай, нейкім дзівосным аратаем, які ў хвіліну мог узорваць вялікі шнур. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дааста́тку, прысл.

Разм. Да канца, поўнасцю. [Колас] бярэ «Калевалу» і чытае проста са старонкі, але па-беларуску: Не пяе пясняр вялікі Усіх песень даастатку — Куды лепей запыніць іх, Перарваць у палавіне... Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зве́ку, прысл.

З даўніх часоў, спрадвеку. — Ці нарадзіўся ў вашай вёсцы хоць адзін вялікі чалавек? — Ды не. У нас звеку нараджаюцца толькі маленькія дзеці. «Вожык». // Зроду, ад нараджэння. Ён звеку глухі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пушні́на, ‑ы, ж., зб.

Шкуры пушных жывёл, з якіх вырабляюць футра, футравыя тавары. Факторыя — гэта вялікі магазін, куды паляўнічыя прывозяць пушніну і дзе атрымліваюць за яе розныя тавары і грошы. Бяганская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ча́рчына, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і чарка (у 1 знач.). [Чычын:] Хоць і не вялікі я прыхільна гэтай пасудзіны, але з табой, за цябе я гатоў якую чарчыну, другую прапусціць. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)