Verbum

вызнача́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які служыць для вызначэння чаго‑н. Вызначальныя рысы. Вызначальныя адзнакі.

2. Які сабою вызначае, абумоўлівае што‑н. Вызначальны момант.

выклі́чнік, ‑а, м.

Нязменная часціна мовы, якая служыць для выказвання пачуццяў і валявых пабуджэнняў, напрыклад: ах, ох, ура, гэй і інш. Выклічнік «ой».

апасро́дкаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.

Кніжн. Паказаць (паказваць) не непасрэдна, а праз каго‑, што‑н. іншае; паслужыць (служыць) перадатачным сродкам.

дубль, ‑я, м.

Разм.

1. Другая, дубліруючая каманда спартыўнага калектыву, якая служыць рэзервам для асноўнай каманды.

2. Адзін з дублетных кадраў пры кіназдымцы.

набіўны́, ‑ая, ‑ое.

1. Зроблены пры дапамозе набівання. Набіўны матрац.

2. З набітым узорам. Набіўная тканіна.

3. Які служыць для набівання. Набіўная машына.

нотабе́на, нескл., ж.

Знак NB на палях кнігі, дакумента і пад., які служыць для таго, каб звярнуць увагу на гэтае месца ў тэксце.

[Ад лац. nota bene — заўваж добра.]

радыёастранамі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да радыёастраноміі, які служыць для вывучэння касмічных аб’ектаў шляхам аналізу выпрамененых або адбітых імі радыёхваль. Радыёастранамічная абсерваторыя.

семяправо́д, ‑а, М ‑дзе, м.

1. Канал, які служыць для вывядзення семені, спермы.

2. Частка механізма сеялкі, па якой насенне падаецца ў сашнікі.

слабі́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, ад якога слабіць. Слабільная вада. Слабільны парашок. // у знач. наз. слабі́льнае, ‑ага, н. Лякарства, якое служыць для паслаблення кішэчніка.

ссыпны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да ссыпкі. Ссыпныя аперацыі. // Які служыць, прызначаны для ссыпання чаго‑н. Ссыпны пункт. Ссыпны свіран. Ссыпны чан.