панава́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Наваліць, нагрузіць на каго‑, што‑н. вялікую колькасць чаго‑н. Панавальваць галля на кастры. Панавальваць бярвення на машыны.

2. Накідаць у беспарадку многа чаго‑н.

3. звычайна безас. Нападаць у вялікай колькасці. Панавальвала снегу ўпояс.

4. Зрабіць шляхам валення многа чаго‑н. Панавальваць валёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наспява́ць I сов. напе́ть;

ён ~ва́ў мно́га прыпе́вак — он напе́л мно́го часту́шек

наспява́ць II несов., прям., перен. назрева́ть; см. наспе́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

напха́цца сов., прост.

1. груб. (наесться вдоволь) нало́паться, натре́скаться;

2. наби́ться;

у ваго́н ~ха́лася мно́га наро́ду — в ваго́н наби́лось мно́го наро́ду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

перацярпе́ць сов.

1. перетерпе́ть;

~пе́ў боль — перетерпе́л боль;

2. перетерпе́ть, претерпе́ть, перенести́; испыта́ть;

ён мно́га ~пе́ў — он мно́го перенёс (перетерпе́л, испыта́л)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

зату́пацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Стаміцца, многа ходзячы, робячы што‑н. За дзень затупаўся, што і ног не чуваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадалю́б, ‑а, м.

1. Вадзяны жук атрада цвердакрылых.

2. Пра расліну, якая спажывае многа вады, любіць расці ў вільготных мясцінах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

налга́цца, ‑лгуся, ‑лжэшся, ‑лжэцца; ‑лжомся, ‑лжацеся, ‑лгуцца; зак.

Разм. Многа палгаць. У голад людзі намруцца, а ў вайну налгуцца. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напа́свіцца, ‑сецца; зак.

Наесціся на пашы; уволю, многа папасвіцца (пра жывёлу, птушак). І нічога.. кабылка не ела, відаць, напасвілася. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наразваро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Развярнуць, разбурыць у вялікай колькасці. Наразварочваць стагоў.

2. Разрыць, раскапаць многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натрашча́ць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; зак.

Разм.

1. Нарабіць траскатні.

2. перан. Хутка і многа нагаварыць чаго‑н. (звычайна пустога, непатрэбнага).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)