азалаці́ць, ‑лачу, ‑лоціш, ‑лоціць; зак., каго-што.
1. Асвяціўшы, надаць чаму‑н. залацісты колер, адценне. Сонца к небасхілу Паспяшала рупна на спакой начны І у раз апошні лес азалаціла... Гурло. // Зрабіць пажоўклым; пазалаціць. Азалаціла восень поле іржышчам, дрэвы лісцем, гумны снапамі; абвеяла хаты жытнім пылам; вострым пахам кастрыцы напоўніла вуліцу. Чорны.
2. Разм. Шчодра ўзнагародзіць. [Лазука:] — Дык я ж і кажу, што гэты лён азалаціў і наш калгас, і нас саміх. Сабаленка. [Парторг:] — Тут у аднаго дзядзькі ёсць у садку з паўдзесятка дрэў, дык яны яго азалацілі. Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
масць, ‑і, ж.
1. Колер шэрсці ў жывёлы і пер’я ў птушак. Карнікі ўз’ехалі на двор. Пад пярэднім, паручнікам, аж гарцавала танканогая, блішчастай гнядой масці кабыліца. Скрыган. Калгаснік меў курэй багата: Стракатых, шэранькіх, чубатак, — Ну, словам, — рознай масці... Валасевіч.
2. Адна з чатырох частак, на якія дзеліцца калода ігральных карт паводле колеру і формы ачкоў. Званковая масць.
•••
Адной масці — аднолькавыя ў якіх‑н. адносінах.
Пад масць (не пад масць) — падыходзіць (не падыходзіць).
Усіх (розных) касцей — розных відаў, напрамкаў і поглядаў (звычайна аб палітычных праціўніках).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
copper
[ˈkɑ:pər]
1.
n.
1) медзь f.
2) ме́дная або́ бро́нзавая манэ́та
3) ме́дны кацёл
4) чырво́на-руды́ ко́лер
2.
v.t.
пакрыва́ць ме́дзьдзю
3.
adj.
1) ме́дны, мядзя́ны
2) чырво́на-рудо́га ко́леру
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
drab
I [dræb]
1.
adj.
цьмяны́; манато́нны, неціка́вы
2.
n.
1) цьмя́ны бруна́тна-шэ́ры ко́лер
2) нефарбава́нае сукно́
II [dræb]
1.
n.
1) неаха́йная жанчы́на
2) Sl. прастыту́тка, шлю́ха f.
2.
v.i.
распу́сьнічаць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
neutral
[ˈnu:trəl]
1.
adj.
1) нэўтра́льны (пра краі́ну)
a neutral port — порт у нэўтра́льнай зо́не або́ краі́не
2) неазна́чаны
neutral color — нэўтра́льны, шэрава́ты ко́лер
3) бяспо́лы
2.
n.
нэўтра́льны чалаве́к, нэўтра́льная дзяржа́ва
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
афарбо́ўка ж
1. (дзеянне) Färbung f -, Färben n -s; Stréichen n -s, Ánstreichen n -s (сцяны і г. д);
афарбо́ўка распыле́ннем Fárbspritzen n -s;
2. (колер) Fárbe f -, -n, Ton m -(e)s, Töne;
3. (асаблівы сэнс) Färbung f -, Nuance [´nўã:sə] f -, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
neutral [ˈnju:trəl] adj.
1. нейтра́льны; бесстаро́нні;
a neutral country нейтра́льная краі́на;
neutral waters нейтра́льныя во́ды;
a neutral opinion непрадузя́ты по́гляд;
be/remain neutral захо́ўваць нейтралітэ́т
2. нейтра́льны, безува́жны, безудзе́льны (пра голас, позірк, адносіны)
3. нейтра́льны, няя́ркі, спако́йны (звыч. пра колер)
♦
meet on neutral ground/territory сустрака́цца на нейтра́льнай паласе́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
fawn
I [fɔn]
1.
n.
1) казу́ля, малада́я ко́зачка
2) жо́ўта-бу́ры ко́лер
2.
adj.
сьве́тла жо́ўта-бу́ры
3.
v.t.
нарадзі́ць, прыве́сьці казьлянё
II [fɔn]
v.i.
1) падма́звацца, падлі́звацца, падхалі́мнічаць
2) ла́шчыцца (пра саба́ку)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
аддава́ць, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце, ‑даюць; незак.
1. Незак. да аддаць (у 1–7, 9 знач.).
2. чым. Мець які‑н. прысмак, пах, колер чаго‑н. пабочнага. Вада аддае балотам. □ Хлеб пахне троху вугалем і аддае крыху ад яго і магутным пахам. Лынькоў. // перан. Разм. Нагадваць што‑н., мець адценне, рысы чаго‑н. іншага, сведчыць пра наяўнасць чаго‑н. Аддаваць літаратуршчынай. □ Быў канец жніўня, і ночы ўжо аддавалі восенню. Шамякін. Шмат якія куткі былі тут [на Беларусі] падобны да яго [Андрэя Мішурына] роднай Смаленшчыны, і толькі смуга па адкрытых даляглядах была як бы танчэйшая і аддавала сінявасцю. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напалаві́ну, прысл.
1. У няпоўным, палавінным памеры, аб’ёме; на адну палавіну. Ад таго, што сцены былі афарб[а]ваны напалавіну ў чорны колер, здавалася яшчэ цямней. Колас. І зрабіўся Халімон напалавіну гарадскім, напалавіну вясковым. Галавач. // Адным бокам, адной палавінай. [Мікалай:] — Сонца яшчэ толькі напалавіну выйшла з-за паплавоў. Чорны. // У два разы менш, карацей. Ісці напрасткі напалавіну бліжэй.
2. Не да канца, не зусім; у некаторай ступені. Тамаш быў аглушаны, заняты сваімі думкамі і мала адчуваў, што робіцца вакол. Ён быў толькі напалавіну прытомны. Бядуля. Хіба ж кахаюць напалавіну? Усё ці нічога — такі закон! Чарнушэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)