вы́ставіцца, ‑стаўлюся, ‑ставішся, ‑ставіцца; зак.

1. Выдацца ўперад; высунуцца. Выставіцца з-за вугла, з акна.

2. Зак. да выстаўляцца (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

доўг, до́ўгу і даўгу́, мн. даўгі́, даўго́ў, м.

1. Тое, што пазычана (пераважна грошы).

Вярнуць д.

2. Абавязак перад кім-н.

Яго д. — сачыць за чысцінёй.

◊

Не застацца ў даўгу ў каго — адплаціць тым самым.

Аддаць апошні доўг — развітацца з нябожчыкам; прысутнічаць пры яго пахаванні.

|| прым. даўгавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мо́жна, у знач. вык.

1. з інф. Ёсць магчымасць.

Гэта м. зрабіць за два дні.

2. Дазваляецца.

Да вас м.? — Заходзьце.

◊

Можна сказаць, у знач. пабочн. сл. (разм.) — выкарыстоўваецца для ўказання на магчымасць якога-н. выказвання, фармулёўкі ў адносінах да каго-, чаго-н.

Уся праца, можна сказаць, прапала дарэмна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

на́валач, -ы, ж. (разм.).

1. Хмары, туман, смуга.

Не паспела распагодзіцца, і зноў пайшла н.

2. Той, хто прыйшоў, з’явіўся аднекуль; не тутэйшы (груб.).

Н. з усяго свету.

3. зб. Зброд, варожыя людзі (пагард.).

Фашысцкая н.

4. перан. Тое, што і напасць.

Што ж гэта за н. такая!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заляце́ць, -ячу́, -яці́ш, -яці́ць; -яці́м, -еціце́, -яця́ць; -яці́; зак.

1. Летучы, апынуцца дзе-н., трапіць куды-н.

Самалёт заляцеў за хмару.

Птушка заляцела ў акно.

2. У час палёту спыніцца дзе-н.

З. на спадарожны аэрадром.

|| незак. залята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. залёт, -у, М -лёце, м. (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hue

I [hju:]

n.

ко́лер -у m., адце́ньне n.; во́дсьвет -у m.; адлі́ў -ву m. (ко́леру)

with golden hue — з залаці́стым адлі́вам

II [hju:]

n.

кры́кі

hue and cry — кры́кі пратэ́сту ці трыво́гі; паго́ня за злачы́нцам з кры́камі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

БУДАЎНІ́ЧЫ,

службовая асоба ў ВКЛ, якая наглядала за ўсімі грамадскімі будынкамі і збірала падаткі за будынкі. У вял. гарадах яго выбіралі з членаў магістрата.

т. 3, с. 311

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

заплы́сці I сов.

1. заплы́ть;

з. за буй — заплы́ть за буй;

2. (удалиться, плывя) уплы́ть;

ён ве́льмі далёка ~лы́ў — он о́чень далеко́ уплы́л

заплы́сці II сов., в разн. знач. заплы́ть;

све́чка ~лыла́ — свеча́ заплыла́;

кана́ва ~лыла́ гле́ем — кана́ва заплыла́ и́лом;

во́чы ~лылі́ сляза́мі — глаза́ заплы́ли слеза́ми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

желе́зо в разн. знач. жале́за, -за ср.;

кро́вельное желе́зо (да́хавая) бля́ха;

принима́ть желе́зо мед. прыма́ць жале́за;

изде́лия из желе́за вы́рабы з жале́за;

◊

куй желе́зо, по́ка горячо́ посл. куй жале́за, паку́ль гара́чае.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́рчык

(польск. orczyk, ад ням. Ortsheit)

прыналежнасць запрэжкі: палка з жалезным круком пасярэдзіне, за якую зачэпліваюць пастронкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)