падмасці́ць, ‑машчу, ‑мосціш, ‑мосціць; зак., што.
1. Замасціць дадаткова. Падмасціць вуліцу.
2. Падлажыць, падаслаць пад каго‑н. што‑н. Падмасціць пад галаву падушку. □ Тату пасадзілі на сані, падмасцілі пад плечы куль саломы, і дзядзька Базыль, сцебануўшы каня, пагнаў да гасцінца. Каліна. Хлопцы ехалі, падмасціўшы пад сябе кажухі і сярмягі. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
першыня́, ‑і, ж. (звычайна з адмоўем «не»).
Разм. Першы раз. Выдатных спевакоў мне чуць не першыня. Крапіва. — Не трэба было, панічыку, мяшацца, — аўтарытэтна зазначыў стараста: — у нас гэта не першыня, паб’юцца і разыдуцца. Колас. — Што мне, першыня? — важна прамовіў Уладзік, беручыся за аброць і перакідаючы павады на шыю каня. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыхава́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Часова або трохі, няпоўнасцю схавацца; стаіцца. — Ой, а тады якраз дождж паўдня ліў, дык я і падумала была, што можа гэта ты дзе ў дарозе ад дажджу прыхавалася. Чорны. Непадалёку была нівінка, відаць, жанчына мела намер прыхавацца там сама і ўратаваць каня ў выпадку налёту. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
uchwycić
зак.
1. схапіць;
uchwycić konia za uzdę — схапіць каня за вуздэчку;
2. ухапіць, злавіць; зразумець;
uchwycić myśl — ухапіць сэнс
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
то́ргаць несов., в разн. знач. дёргать;
параво́з то́ргаў ваго́ны — парово́з дёргал ваго́ны;
т. за рука́ў — дёргать за рука́в;
т. ле́йцамі каня́ — дёргать вожжа́ми ло́шадь;
яго́ ўсяго́ ~гае — безл. его́ всего́ дёргает
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
кабрыёль
(фр. cabriole)
1) фігура парнай акрабатыкі, калі адзін акрабат выводзіць другога ў стойку на выцягнутых руках, рыўком прапусціўшы яго паміж расстаўленымі нагамі;
2) скачок каня з сагнутымі пярэднімі і выцягнутымі заднімі нагамі;
3) скачок у класічным балетным танцы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
pace
[peɪs]
1.
n.
1) хада́ f.; ху́ткасьць f., тэмп -у m.
2) крок -у m., даўжыня́ кро́ку
3) спо́саб хады́ або́ бе́гу каня́ (рысь, галёп), алю́р -у m
4) і́нахадзь f. (ко́нскі бег)
keep pace with — не адстава́ць ад каго́, ісьці́ наро́ўні з кім
set the pace —
а) задава́ць тэмп
б) быць пры́кладам для і́ншых
2.
v.
1) задава́ць тэмп або́ ху́ткасьць (у спабо́рніцтвах)
2) кро́чыць, хадзі́ць
pace the floor — хадзі́ць сюды́ -туды́ па пако́і, ме́раць кро́камі пако́й
3) ісьці́ звыча́йным кро́кам
4) ме́раць, вымяра́ць кро́кам
5) практыкава́ць (каня́)
6) ісьці́ і́нахадзьдзю (пра каня́)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
cannon
[ˈkænən]
1.
n., pl. -nons or coll. -non
1) гарма́та f.
2) галёначная косьць (у каня́)
2.
v.i.
1) бі́ць, страля́ць з гарма́ты
2) сту́кацца, удара́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
лубя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Ручны кораб з дубу, бяросты для захоўвання, пераноскі, упакоўкі чаго‑н. Дзень за днём Марына змірылася з тым, што Мацвей хоча ехаць. І калі настаў той дзень, яна сабрала лубянку, перавязала яе раменьчыкам, каб вечка не адвальвалася, запрэгла каня і пад’ехала пад Некрашы. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
марскану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.
Абл.
1. Рэзка штурхнуць, адштурхнуць, адкінуць. Валодзя, доўга не думаючы, схапіў.. [Яніка] за кашулю і марскануў у гарох, які рос пры дарозе. Дайліда.
2. Ударыць, выцяць. Яўсей марскануў каня лейчынай па баку, нокнуў павышаным голасам, але той не наперад пайшоў, а падаўся назад. Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)