ле́ма, ‑ы, ж.

У матэматыцы — дапаможная тэарэма, неабходная толькі для доказу іншай тэарэмы.

[Грэч. lēmma.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падманда́тны, ‑ая, ‑ае.

Які кіруецца іншай дзяржавай паводле мандата міжнароднай арганізацыі. Падмандатная тэрыторыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разба́віцца, ‑віцца; зак.

Разм. Стаць радчэйшым, слабейшым ад дабаўкі вады або іншай вадкасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

endowment [ɪnˈdaʊmənt] n.

1. дар, ахвярава́нне (на ўтрыманне школы, каледжа або іншай установы)

2. fml адо́ранасць, (прыро́джаная) здо́льнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

разба́віць, -а́ўлю, -а́віш, -а́віць; -а́ўлены; зак., што.

Дадаўшы вады або іншай вадкасці, зрабіць менш насычаным, радзейшым.

Р. спірт вадой.

|| незак. разбаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. разба́ўка, -і, ДМ -ба́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фу́нкцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. З’ява, якая залежыць ад іншай і змяняецца па меры змянення іншай з’явы.

2. У матэматыцы: закон, паводле якога кожнаму элементу аднаго мноства ставіцца ў адпаведнасць некаторы элемент іншага мноства.

Лінейная ф.

Трыганаметрычная ф.

3. Работа, спецыфічная дзейнасць, што выконваецца органам, арганізмам і пад.

Ф. залоз.

4. Роля, значэнне, назначэнне чаго-н.

Функцыі крэдыту.

5. Абавязак, кола дзейнасці.

Службовыя функцыі.

Функцыі прафкама.

|| прым. функцыяна́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ачкава́ць, ачкую, ачкуеш, ачкуе; зак., што.

Прышчапляць да якой‑н. расліны вочка іншай расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дубі́льнік, ‑у, м.

Рэчыва, якое выкарыстоўваецца для дублення скур або іншай сыравіны. Штучныя дубільнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іншапляме́ннік, ‑а, м.

Уст. Чалавек, які належыць да іншага племені, іншай народнасці. Нашэсце іншапляменнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самазагарэ́цца, ‑рыцца; зак.

Загарэцца ў выніку ўзмоцненага акіслення або якой‑н. іншай хімічнай рэакцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)