вяро́ўка ж. Strick m -(e)s, -e, Léine f -, -n; Bíndfaden m -s, -fäden (шнур)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шнуро́к, ‑рка, м.

Памянш.-ласк. да шнур (у 1, 4 і 5 знач.); невялікі шнур. [Люда] стаяла ад сонца, у белай вышыванай кофтачцы, зацягнутай чырвоным шнурком, трымала ў руках зялёную галінку. Брыль. На снезе ўбачыш і вузлаваты шнурок слядкоў лісы, якая мышкавала пад ёлкамі. Машара. Набітая на вузкія шнуркі, параскіданыя па розных мясцінах, і разгароджаная межамі, зямля скупа аплачвала працу. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяце́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пятлі (у 2 знач.). Пяцельны рад. Пяцельная дзірка. // Прызначаны для петляў, для апрацоўкі петляў. Пяцельны шнур. Пяцельная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Палоса ’шнур, участак зямлі’ (ТСБМ, Касп., Бяльк., Сл. ПЗБ). Да паласа́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гарба́рны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з апрацоўкай і вырабам шнур, прызначаны для вырабу шкур. Гарбарны завод. Гарбарная прамысловасць. // Зроблены са шнуры; які з’яўляецца прадуктам гарбарнай вытворчасці. Гарбарныя вырабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стапі́н

(іт. stoppino)

шнур, насычаны лёгкім на загаранне рэчывам, які выкарыстоўваецца ў піратэхніцы для хуткай перадачы агню.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

плуг Вузенькі шнур зямлі, які можа заняць плуг на ворыве (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

◎ Паваро́зка ’цясёмка, шнур’ (Пал.), павороз ’пацёк (поту, расы на вокнах і інш.)’ (Нар. лекс., лельч.). Гл. паўроз.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вігва́м, ‑а, м.

Купалападобнае жыллё індзейцаў Паўночнай Амерыкі з вецця, кары і шнур. [Індзейцы] жылі не ў хатах, .. а ў сапраўдных вігвамах, такіх, як малююць іх у школьных кнігах. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cord [kɔ:d] n.

1. вяро́ўка, або́рка, шнуро́к, матузо́к

2. electr. шнур

3. anat. звя́зка;

vocal cords галасавы́я звя́зкі

4. pl. cords infml штаны́ з рубча́стага плі́су або́ вельве́ту

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)