сража́ться несов.

1. бі́цца; (вести бой) ве́сці бой; (воевать) ваява́ць; (бороться) змага́цца; (схватываться) схо́плівацца, схва́твацца;

войска́ сража́ются с враго́м во́йскі б’ю́цца (ваю́юць, змага́юцца) з во́рагам;

сража́ться за ро́дину змага́цца за радзі́му;

2. перен. (играть во что-л.) гуля́ць; (схватываться) схо́плівацца, схва́твацца; (воевать) ваява́ць; (бороться) змага́цца;

они́ два часа́ сража́лись в ша́хматы яны́ дзве гадзі́ны змага́ліся (гуля́лі) у ша́хматы; см. срази́ться.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ракірава́цца

(фр. roquer, ад roc < перс. roch = ладдзя)

рабіць адначасова ход каралём і ладдзёй, калі караля пераносяць цераз адно поле ў бок ладдзі, а ладдзю пераносяць цераз караля і ставяць побач з ім (пры гульні ў шахматы).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

гульня́ ж., в разн. знач. игра́;

гу́льні для дзяцейи́гры для дете́й;

г. ў ша́хматы — игра́ в ша́хматы;

г. ў велікаду́шнасць — игра́ в великоду́шие;

алімпі́йскія гу́льні — олимпи́йские и́гры;

г. з агнём — игра́ с огнём;

г. ў жму́ркі — игра́ в жму́рки;

небяспе́чная г. — опа́сная игра́;

г. слоў — игра́ слов;

г. прыро́ды — игра́ приро́ды;

рабі́ць вясёлую мі́ну пры дрэ́ннай гульні́погов. де́лать весёлую ми́ну при плохо́й игре́;

г. (не) ва́рта све́чак — игра́ (не) сто́ит свеч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навучы́ць, ‑вучу, ‑вучыш, ‑вучыць; зак., каго, чаму і з інф.

1. Перадаць якія‑н. навыкі, веды, уменне рабіць што‑н. Навучыць рамяству. Навучыць гуляць у шахматы. □ [Аляксей] мяне навучыў чытаць і любіць кнігу. Скрыпка.

2. Разм. Падвучыць, падгаварыць зрабіць што‑н. — Хто навучыў вас прадставіць у суд фальшывы план? — грозна спытаў у.. [Рыгора] пракурор. Бажко.

3. Даць параду, указанне. — Барташэвіч, братачка, навучы, як заслужыць [дзявочую ласку]! — не адставаў няпрошаны сведка. Карпюк. [Зарына:] Навучы ты, сасна векавая, Як пакуты мае перажыць... Бачыла.

4. Прымусіць зразумець што‑н., пераканаць у чым‑н. Жыццё навучыла кіраўніка калгаса правільна ацэньваць абстаноўку. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увлече́ние ср.

1. (действие) книжн. уцягне́нне, -ння ср.; неоконч. уця́гванне, -ння ср.; захо́пліванне, -ння ср.;

2. (восторг) захапле́нне, -ння ср.; (пыл) запа́л, -лу м.;

рабо́тать с увлече́нием працава́ць з запа́лам (захапле́ннем);

расска́зывать с увлече́нием раска́зваць з захапле́ннем (запа́лам);

3. (сильный, большой интерес к чему-л., привязанность) захапле́нне, -ння ср.;

увлече́ние теа́тром захапле́нне тэа́трам;

ша́хматы — его́ увлече́ние ша́хматы — яго́ захапле́нне;

4. (влюблённость) захапле́нне, -ння ср., закаха́насць, -ці ж.; (любовь) каха́нне, -ння ср.;

увлече́ние перешло́ в серьёзное чу́вство захапле́нне перайшло́ ў сур’ёзнае пачуццё;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умяша́цца sich inmischen; inschreiten* vi (s) (заступіцца за каго für A, выступіць супраць каго ggen A); interveneren [-ve-] vi;

умяша́цца ў чужы́я спра́вы sich in frmde ngelegenheiten (in)mschen;

умяша́цца ў размо́ву sich ins Gespräch inmischen;

умяша́цца ў чужу́ю гульню́ (у шахматы, карты) kebitzen vi (разм)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

па́ртияII ж.

1. (группа) па́ртыя, -тыі ж.;

геологи́ческая изыска́тельская па́ртия геалагі́чная вышукна́я па́ртыя;

2. (количество чего-л.) па́ртыя, -тыі ж.;

полу́чена но́вая па́ртия това́ра атры́мана но́вая па́ртыя тава́ру;

3. муз. па́ртыя, -тыі ж.;

4. (в игре) па́ртыя, -тыі ж.;

сыгра́ть па́ртию в ша́хматы згуля́ць па́ртыю ў ша́хматы;

5. (о женитьбе, замужестве) уст. жані́цьба, -бы ж.; заму́жжа, -жжа ср.;

уда́чная па́ртия уда́лае заму́жжа;

сде́лать (соста́вить) вы́годную (хоро́шую) па́ртию вы́гадна ажані́цца (вы́йсці за́муж);

соста́вить па́ртию (в ка́рты, ша́шки и пр.) а) падабра́ць па́ртыю гульцо́ў; б) згуля́ць па́ртыю (у ка́рты, ша́шкі і інш.).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

partia

parti|a 1

ж. партыя;

~a rządząca (opozycyjna) — кіруючая (апазіцыйная) партыя;

wstąpić do ~i — уступіць у партыю;

2. партыя; частка;

zagrać ~ę szachów — згуляць партыю ў шахматы;

~a towaru — партыя тавару;

~a wokalna — вакальная партыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

great [greɪt] adj.

1. infml ве́льмі до́бры, выда́тны; цудо́ўны;

be great at smth. уме́ць выда́тна рабі́ць што-н.;

He’s great at chess. Ён выдатна гуляе ў шахматы;

I feel great today! Я адчуваю сябе сёння цудоўна!

2. вялі́кі, выда́тны, слы́нны;

great composers of the past выда́тныя кампазі́тары міну́ўшчыны

3. вялі́зны, веліза́рны

4. : a great deal, a great many шмат, мно́га;

He has travelled a great deal. Ён шмат падарожнічаў.

5. : greatgrandchild пра́ўнук;

great-grandchildren пра́ўнукі;

great-granddaughter пра́ўнучка;

great-grandfather пра́дзед;

great-grandmother праба́бка;

great-grandson пра́ўнук

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ігра́,

1. Выкананне музычнага твора на якім‑н. інструменце. Час ад часу .. [Майбарада] спыняў ігру і, не адрываючы гармоніка ад губ, падоўгу глядзеў у неба, дзе плылі белыя хмаркі. Шамякін.

2. Выкананне сцэнічнай ролі. Поспех, якім карыстаецца «Паўлінка» ў пастаноўцы купалаўцаў, абумоўлен майстэрскай ігрой артыстаў. Ярош. Так забаўляла ўсіх .. ігра [дзядка], што цяпер мала хто ўжо сачыў і за ходам дзеі, і за перажываннямі герояў. Краўчанка.

3. Тое, што і гульня (у 2 знач.). Спартыўныя ігры. Ігра ў шахматы. Ігра ў карты.

4. Хуткая змена, пералівы колераў, святла і пад. Ігра фарбаў. Ігра колераў. □ [Калгаснікі] стаялі і сачылі га дзіўнай ігрой хмар. Шамякін. Коцяцца воды ўдаль, Хваляў чаруе ігра. Лявонны. // Выразная зменлівасць (твару, вачэй і пад.). Ігра мускулаў твару.

5. Наўмысныя дзеянні, якія маюць пэўную мэту; тайныя задумы, інтрыгі. Біржавая ігра. □ Пачулія, зацікаўлены, моўчкі глядзеў на Сімонавы манеўры. Ён хацеў разгадаць ягоную ігру. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)