дакупі́цца сов. (чаще с отрицанием) купи́ть (с трудом);

така́я цана́, што не даку́пішся — така́я цена́, что не ку́пишь;

хі́ба тут даку́пішся! — ра́зве здесь ку́пишь!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мату́з, -за́ м., разг.

1. бечёвка ж., верёвочка ж.; обры́вок (верёвки, тесьмы и т.п.);

2. чаще мн. (у фартука, капора, шапки-ушанки) завя́зки, тесёмки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хвалява́нне ср.

1. (движение волн) волне́ние;

2. (тревожное состояние) трево́га ж.; волне́ние; беспоко́йство; (огорчение — ещё) расстро́йство;

3. чаще мн. (массовое недовольство) волне́ния, броже́ния, беспоря́дки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

руі́на ж.

1. чаще мн. разва́лины, руи́ны;

~ны старо́га за́мка — разва́лины (руи́ны) ста́рого за́мка;

2. только ед., перен., разг. (о немощном, старом человеке) разва́лина, руи́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спеў (род. спе́ву) м.

1. чаще мн. пе́ние ср.;

за сцяно́й чу́ліся спе́вы — за стено́й слы́шалось пе́ние;

спеў салаўя́ — пе́ние соловья́;

2. церк. песнопе́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нара́доваться сов. (чаще с отриц.) нара́давацца (з каго, чаго); (натешиться) наце́шыцца (з каго, чаго);

мать не нара́дуется на сы́на ма́ці не нара́дуецца (не наце́шыцца) з сы́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сноше́ние ср., чаще мн. зно́сіны, -сін ед. нет;

дипломати́ческие сноше́ния дыпламаты́чныя зно́сіны;

прерва́ть сноше́ния с ке́м-л. спыні́ць зно́сіны з кім-не́будзь;

половы́е сноше́ния палавы́я зно́сіны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

колоту́шка ж.

1. (для выбивания пыли) выбіва́чка, -кі ж.;

2. (сторожевая) ляско́тка, -кі ж.; бразго́тка, -кі ж.;

3. чаще мн. (удар) штурха́н, -на м., кухта́ль, -ля́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заме́р I, -ру м., спец. (обмер) заме́р

заме́р II, -ру м., разг.

1. чаще мн. (козни) за́мыслы;

варо́жыя ~ры — вражде́бные за́мыслы;

2. посяга́тельство ср.;

3. см. наме́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Смок 1 ‘вясёлка, радуга’ (Гарэц., Бяльк., Шатал.; ашм., Стан.; свісл., Сцяшк. Сл.; астрав., Сл. ПЗБ), шмок (szmok) ‘вясёлка’ (Арх. Федар.). Укр. цмок, польск. smok powietrzny ‘тс’. Магчыма, аддзеяслоўнае ўтварэнне ад смактаць (гл.), з прычыны распаўсюджанага ў славян уяўлення, што вясёлка смокча ваду з мора, рэк і азёр для дажджу (Толстой, ОЛА, Исследов., 44–45). Аднак больш верагодна, што слова тоеснае са смок 3, цмок (гл.), і ў гэтым выпадку адлюстроўвае архаічную семантыку; параўн. заўвагу ў Іванова і Тапарова (Иссл., 146 і наст.) “об общеафриканских представлениях о змеях — поглотителях вод, чаще всего выступающих в виде радуги”; гэтыя ўяўленні шырока распаўсюджаны і ў іншых месцах свету (Мифы, 1, 469).

Смок 2 ‘помпа; жалезная вадасцёкавая труба; пажарная труба, шланг’ (Нас., Гарэц., Байк. і Некр.), ‘соска’ (Сцяшк. Сл.). Укр. смок, польск. smok ‘тс’. Да смактаць, параўн. Брукнер, 503; Праабражэнскі, 2, 336–337; ЕСУМ, 5, 325.

Смок 3 ‘змей, дракон’ (Нас., Гарэц., Байк. і Некр.; кам. Жыв. НС), ‘казачная істота, якая сваім дыханнем прыцягвае да сябе сваю ахвяру’ (Варл.), ‘міфічная істота’ (Сцяшк. Сл.), ст.-бел. смокъ: смокъ, яду напо(л)нены (Рам., Выбр. тв., 79). Гл. цмок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)