со́тавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сотаў; які знаходзіцца ў сотах. Сотавы мёд. // Прызначаны для сотаў. Сотавая рамка.

2. Спец. Тое, што і сотападобны. Сотавая цэгла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сама́н

(цюрк. saman)

цэгла-сырэц з сумесі гліны і сечанай саломы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

БУДАЎНІ́ЧАЯ КЕРА́МІКА,

матэрыялы і вырабы з керамікі, якія выкарыстоўваюцца ў буд-ве. Да будаўнічай керамікі адносяць сценавыя матэрыялы (цэгла, керамічны камень), матэрыялы для аздаблення фасадаў і ўнутр. паверхняў будынкаў (гл. Аддзелачныя матэрыялы), дахавыя матэрыялы (чарапіца), сан.-буд. вырабы, керамічныя трубы, кіслота- і вогнетрывалыя вырабы (абліцовачныя пліты, вогнетрывалая цэгла і інш.), вырабы спец. прызначэння (клінкер, камень для падземных збудаванняў і інш.).

т. 3, с. 310

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сіліка́ты, ‑аў; адз. сілікат, ‑у, М ‑каце, м.

1. Мінералы, у склад якіх уваходзіць крэменязём. Хімія сілікатаў. Сілікат натрыю.

2. Вырабы з такіх мінералаў (шкло, фарфор, цэмент, цэгла і пад.). Вытворчасць сілікатаў.

[Ад лац. silex, silicis — крэмень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hearth [hɑ:θ] n.

1. каме́нная пліта́ або́ цэ́гла пе́рад камі́нам

2. lit. ха́тні агме́нь; ро́дная ха́та;

long for hearth and home сумава́ць без ро́днага кута́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сама́н, ‑у, м.

Цэгла-сырэц, зробленая з сумесі гліны, гною і сечанай саломы. Асабліва радавала Паўла Арсеньевіча будаўніцтва: дамы калгаснікаў, новыя фермы, школы і клубы, некаторыя — упершыню ў гэтых мясцінах — з саману. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шамо́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шамоту; які з’яўляецца шамотам. Шамотавая гліна. // Выраблены з шамоту, які змяшчае шамот. Шамотавая цэгла. Шамотавыя вырабы. // Звязаны з вытворчасцю вырабаў з шамоту. Шамотавы завод. Шамотавы цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

латэры́т

(ад лац. later = цэгла)

горная парода чырвонага або бурага колеру, падобная на гліну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

плінт

(гр. plinthos = цэгла, пліта)

архіт. квадратная пліта, якая з’яўляецца ніжняй часткай базы калоны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фасо́нны в разн. знач. фасо́нный;

~ннае ліццё — фасо́нное литьё;

~нная цэ́гла — фасо́нный кирпи́ч;

~нная труба́ — фасо́нная труба́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)