це́канне, -я, н. (спец.).

Вымаўленне «ц» на месцы этымалагічна мяккага «т» (ціха, плаціць) і на месцы этымалагічна цвёрдага «т» у пазіцыі перад галоснымі пярэдняга рада (хата — хаціна).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хе́дар​2

(ст.-яўр. cheder = хата)

яўрэйская пачатковая рэлігійная школа для хлопчыкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

насты́ць, -ты́ну, -ты́неш, -ты́не; -ты́нь; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць халодным.

Хата настыла.

Печ настыла.

2. Змерзнуць.

Ногі настылі.

|| незак. настыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брусча́ты, -ая, -ае.

1. Зроблены з брусоў (у 1 знач.).

Брусчатая хата.

2. Вымашчаны брусчаткай.

Брусчатая шаша.

3. Які мае форму бруска (у 1 знач.).

Штабель брусчатага матэрыялу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

время́нка ж., разг. часо́вае збудава́нне (ха́та, пе́чка, даро́га и т. п.).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брыгадзі́раў, ‑ава.

Які належыць брыгадзіру. Брыгадзірава хата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ста́растаў, ‑ава.

Які належыць старасту. Старастава хата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ют

(гал. hut = хата)

кармавая надбудова судна, дзе размешчаны жылыя каюты і службовыя памяшканні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Jägerhaus

n -es, -häuser паляўні́чая варто́ўня, паляўні́чая ха́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

свежавы́белены, ‑ая, ‑ае.

Нядаўна, толькі што выбелены. Свежавыбеленая хата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)