nożny

nożn|y

нажны;

hamulec ~y — нажны тормаз;

maszyna ~a — нажная швейная машына;

piłka ~a — спарт.. а) футбол;

мяч

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вуглавы́

1. Eck ;

вуглава́я ха́та Éckhaus n -es, -häuser;

вуглаво́е ме́сца Éckplatz m -es, -plätze;

вуглавы́ ўдар (футбол) Éckstoß m -es, -stöße, Éckball m -s, -bälle;

2. спец Wínkel ;

вуглава́я частата́ Wínkelfrequenz f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Rückzieher

m -s

1) адмо́ва, адрачэ́нне ад чаго́-н., адыхо́д;

éinen ~ máchen адступа́цца, падава́цца наза́д, адрака́цца

2) уда́р праз сябе́ (футбол)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

мяч м Ball m -s, Bälle;

футбо́льны мяч Fúßball m; Léder n -s, - (разм звычайна ў рэпартажах);

гуля́ць у мяч Ball spíelen;

мяч па-за гульнёй (у футболе) Ábseits n -, -;

вядзе́нне мяча́ (футбол) Bállführung f -, Bálltreiben n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

абаро́нца м

1. Vertéidiger m -s, -; Verféchter m -s, - (прыхільнік); Beschützer m -s, -; Fürsprecher m -s, -, Befürworter m -s, - (заступнік);

2. юрыд Vertéidiger m -s, -, Ánwalt m -(e)s, -wälte;

3. спарт Vertéidiger m;

цэнтра́льны абаро́нца Stópper m -s, - (футбол)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

гуляць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Забаўляцца цацкамі, пацяшацца (пра дзяцей).

    • Г. з катом.
    • Г. у жмуркі.
    • Дзеці гуляюць у кубікі.
    • Зробіш урокі — можаш г.

  2. Хадзіць адпачываючы, прагульвацца.

    • Г. у парку.

  3. у што. Праводзіць час за якім-н. спартыўным заняткам.

    • Г. у футбол.

  4. пераноснае значэнне: Перамяшчацца ў розных кірунках, распаўсюджвацца.

    • Па хаце гуляе вецер.
    • За акном гуляе завіруха.
    • Па твары гуляла усмешка.

  5. Мець выхадны дзень, не працаваць.

    • Г. цэлы дзень.

  6. Быць свабодным, незанятым (пра зямлю, рэчы і пад.).

    • Агарод гуляе.

  7. Весяліцца (з танцамі, песнямі, музыкай).

    • Г. да ночы.
    • Г. вяселле.

  8. Быць у блізкіх інтымных адносінах, любіцца (размоўнае).

Фразеалагізмы:

  • Гуляць з агнём — брацца за рызыкоўную справу, не думаючы аб выніках.
  • Гуляць у маўчанку (размоўнае неадабральнае) — ухіляцца ад размовы.

|| закончанае трыванне: пагуляць і згуляць.

|| аднакратны дзеяслоў: гульнуць.

|| назоўнік: гульня і гулянне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

piłka

I piłk|a

ж.

1. мяч;

grać w ~ę — гуляць у мяч;

~a nożna — футбол;

~a ręczna — ручны мяч; гандбол;

2. пілка

II ж. тэх.

пілка;

piłka włośnicowa — лобзік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

раўнаваць 1, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак.

1. што. Рабіць роўным, гладкім, прамым; выраўноўваць. Некалькі чалавек ачышчалі месца пад забудову — секлі кусты і раўнавалі грунт. Чорны. Хлопцы лёталі на веласіпедах, ганялі футбол, а я сядзеў і раўнаваў іржавыя цвікі ды складаў дошкі. Савіцкі.

2. каго-што. Лічыць роўным, аднолькавым у якіх‑н. адносінах. Пры ацэнцы ведаў нельга ўсіх раўнаваць.

раўнаваць 2, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак., каго і без дап.

Адчуваць, выказваць рэўнасць. Сцяпан успомніў, як у восьмым класе закахаўся ў Кацю Васільчыкаву, жвавую, тоненькую дзяўчынку са светлымі косамі, і як смешна раўнаваў яе да свайго школьнага сябра Уладзіка, разважлівага і не па гадах сталага хлопца. М. Стральцоў. Ганне ўспомнілася, як хмурна глядзеў Васіль на яе зімою.. Як раўнаваў, дзівак, да Карча! Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуля́ць

1. spazíeren vi (s), spazíeren gehen*, promeníeren vi (s);

2. разм (не працаваць) féiern vi;

3. (забаўляцца) búmmeln vi; schwíemeln vi, zéchen vi (п’янстваваць);

4. (быць у інтымных стасунках) verkéhren vi;

5. (у гульню) spíelen vi, vt;

гуля́ць у ка́рты Kárten spíelen;

гуля́ць у футбо́л Fúßball spíelen;

◊ гуля́ць па рука́х von Hand zu Hand gehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

гульня, ‑і; мн. гульні, ‑льняў; ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. гуляць (у 1 знач.). // Занятак, дзейнасць дзяцей. Паеўшы, [Славік] выбягаў на вуліцу, каб паганяць футбольны мяч або заняцца якой іншай гульнёй са сваімі шматлікімі сябрамі. Няхай.

2. Занятак з мэтай забавы, адпачынку і пад., звычайна заснаваны на пэўных умовах, правілах. Гульня ў футбол. Гульня ў шахматы. Парушыць правілы гульні.

3. Камплект неабходных прадметаў для таго, каб іграць у якую‑н. гульню. Дзіцячая настольная гульня.

4. Разм. Вечарынка, гулянка. Моладзь яшчэ спала пасля ўчарашняе гульні. Гартны.

5. Хуткая змена колераў, святла і пад. Сусвет нахіляецца да майго казырка. Нахіляецца гулам пушчы, пляскам вады крынічнай, Запалавелым жытам, вясёлай гульнёй зарніц. Кірэенка.

6. Наўмысныя дзеянні для дасягнення якой‑н. мэты; тайныя замыслы, інтрыгі. — Прахадзімец ты ... Гэта вядома. А двайную гульню кідай. Навуменка.

•••

Алімпійскія гульні — міжнародныя спартыўныя спаборніцтвы, якія праводзяцца раз у чатыры гады.

Гульня прыроды — выключная, рэдкая з’ява ў прыродзе; адхіленне ад звычайных фізічных норм.

Гульня слоў — дасціпны, каламбурны выраз.

Рабіць вясёлую міну пры дрэннай гульні гл. рабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)