фарбава́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з прыгатаваннем фарбы для афарбоўкі тканіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

flecked

[flekt]

adj.

усе́яны пля́мкамі (фа́рбы, сьвятла́), сьпярэ́шчаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

храма... (гл. хрома...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да колеру, фарбы; ужыв. замест «хрома...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: храмасома, храмасфера.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жу́хлы matt, trübe (пра фарбы); welk (пра траву)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

грымірава́льны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і грыміровачны (у 1 знач.). Грыміравальныя фарбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуа́шавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гуашы, з’яўляецца гуашшу. Гуашавыя фарбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

водаўсто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Які не паддаецца ўздзеянню вады. Водаўстойлівая гліна. Водаўстойлівыя фарбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Саранчу́к ’жоўтая махрастая з моцным пахам кветка’ (Некр.). Відавочна ад саранчук ’насякомае’ (гл. саранча); па падабенству фарбы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паабскраба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Абскрэбці ўсё, многае. Паабскрабаць вокны ад фарбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маскатэ́ль, ‑і, ж., зб.

Фарбы, клей і іншыя хімічныя рэчывы як прадмет гандлю.

[Ад перс. mušk — мускус.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)