zwiewać

незак.

1. здзімаць;

2. разм. уцякаць; даваць лататы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

away​2 [əˈweɪ] adv.

1. на адле́гласці ад;

far away далёка

2. абазначае аддаленне;

run away уцяка́ць

♦

(do) away with lit. пако́нчыць з (чым-н./кім-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

áuskratzen

1.

vt вы́драпаць, вы́скрабсці

2.

vi (s) разм. уцяка́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

entwéichen

* vi (s) аддаля́цца, зніка́ць (з вачэй), уцяка́ць (адкуль-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

змыва́цца

1. (мыццём) ábgehen* vi (s), heráusgehen* vi (s);

пля́ма змылася der Fleck ist heráusgegangen;

2. перан. разм. (уцякаць) verdúften vi (s), sich verdrücken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

spieprzać

незак.

1. псаваць; правальваць (справу);

2. уцякаць; даваць драла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wagary

мн. разм. прагул;

chodzić na wagary — уцякаць з урокаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

drałować

незак. разм. уцякаць, дыбаць, часаць, шпарыць, даваць драла (лататы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

uciekać

ucieka|ć

незак. od kogo/czego, przed kim/czym уцякаць ад каго/чаго;

~ć przed pogonią — уцякаць ад пагоні;

czas uciekać — час бяжыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Спата́чаваць ‘сачыць, падглядваць; выкрываць, лавіць (на чым-небудзь); разумець’ (Нас., Стан.). Насовіч (Нас., 608) выводзіў з *tekti ‘бегчы, рухацца’, гл. уцякаць. Няпэўна. Магчыма, ітэратыў да папярэдняга слова. Тады да та́каць ‘паддакваць, пагаджацца’, параўн. рус. та́кать ‘тс’, та́чить ‘песціць, апекавацца’, балг. та́ча ‘паважаць, шанаваць’, гл. так (Трубачоў у Фасмер, 4, 29).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)