ка́чар, ‑а, м.

Самец качкі. Усюды пырхалі птушкі, .. настойліва клікаў да сябе качак качар. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

umhérliegen

* vi ляжа́ць усю́ды ў беспара́дку, быць раскі́даным

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

абпла́ваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Плаваючы, пабываць усюды, у розных месцах. Абплаваць усё возера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бізнесме́н, ‑а, м.

Дзялок, камерсант, прадпрыемец. Трывогу, трывогу б’е бізнесмен, Усюды на біржах падаюць акцыі. Вітка.

[Англ. businessman.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Аўра́л (БРС). Новае запазычанне праз рускую мову (Крукоўскі, Уплыў, 82) з англ. overall ’усеагульны’, гл. Шанскі, 1, А, 30, або гал. overal ’усюды, паўсюдна’, гл. Фасмер, 1, 59.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спрэс прысл.

1. (цалкам, усюды) gänzlich, völlig, durchwég, dúrchgehend;

2. (нічога акрамя) láuter, nichts als

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паўсю́дна, прысл.

Усюды. На фабрыках і заводах ствараліся рабочыя камітэты, паўсюдна ўводзіўся васьмігадзінны рабочы дзень. П. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыстаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак.

1. Выставіць што-н. устаўленае ў многіх месцах, усюды.

П. падвойныя рамы з вокнаў.

2. што. Падаўшы ўперад, высунуць, паставіць для агляду, карыстання ўсё, многае.

П. рукі.

П. экспанаты.

3. каго. Выгнаць адкуль-н. усіх, многіх.

П. свавольнікаў за дзверы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дапа́сці, -паду́, -падзе́ш, -падзе́; -падзём, -падзяце́, -паду́ць; -падзі́; зак. (разм.).

1. да чаго. З прагнасцю дарвацца, накінуцца на што-н. жаданае.

Д. да вады.

2. Настойліва імкнучыся, дабрацца куды-н., да якога-н. месца.

Яго нішто не ўтрымае, ён усюды дападзе.

|| незак. дапада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павыко́ўзваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Выкаўзаць у многіх месцах, усюды; выкаўзаць усё, многае. Павыкоўзваць лёд. Павыкоўзваць вопратку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)