kapriziös

a капры́зны, упа́рты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

заця́ты, -ая, -ае.

1. Упарты, настойлівы ў ажыццяўленні чаго-н.

З. чалавек.

Зацятая барацьба.

Зацятая спрэчка.

2. перан. Працяглы, пастаянны, нязменны.

Зацятая варожасць.

З. боль.

3. Скрытны; затоены, насцярожаны.

Ён чалавек горды і з.

Зацятая маўклівасць.

4. Вельмі адданы чаму-н., заўзяты.

З. балельшчык.

|| наз. заця́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упа́ртасць ж.

1. упо́рство ср., упо́рность, насто́йчивость;

2. упря́мство ср., стропти́вость;

1, 2 см. упа́рты 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стропти́вец разг. упа́рты, -тага м., сваво́льнік, -ка м., непаслухмя́ны, -нага м., не́слух, -ха м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

oporny

упарты, адпорны; які супраціўляецца; неслух

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

незгаво́рлівы, ‑ая, ‑ае.

Такі, з якім цяжка згаварыцца; упарты. Дзед быў сёння на дзіва незгаворлівы. Ці не здагадаўся, што яго хочуць сасватаць на рызыкоўную справу — асаджваць пчол? Рылько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

self-willed

[,selfˈwɪld]

adj.

самаво́льны; упа́рты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

headstrong

[ˈhedstrɔŋ]

adj.

упа́рты, незгаво́рлівы; самаво́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

intractable

[ɪnˈtræktəbəl]

adj.

непада́тлівы, упа́рты, упо́рысты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

obstinate

[ˈɑ:bstɪnət]

adj.

упо́рысты, упа́рты; нараві́сты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)