упа́ртасць ж.

1. упо́рство ср., упо́рность, насто́йчивость;

2. упря́мство ср., стропти́вость;

1, 2 см. упа́рты 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

стропти́вец разг. упа́рты, -тага м., сваво́льнік, -ка м., непаслухмя́ны, -нага м., не́слух, -ха м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

oporny

упарты, адпорны; які супраціўляецца; неслух

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

незгаво́рлівы, ‑ая, ‑ае.

Такі, з якім цяжка згаварыцца; упарты. Дзед быў сёння на дзіва незгаворлівы. Ці не здагадаўся, што яго хочуць сасватаць на рызыкоўную справу — асаджваць пчол? Рылько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dogged

[ˈdɔgɪd]

adj.

упа́рты; насты́рлівы, насты́рны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

headstrong

[ˈhedstrɔŋ]

adj.

упа́рты, незгаво́рлівы; самаво́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

intractable

[ɪnˈtræktəbəl]

adj.

непада́тлівы, упа́рты, упо́рысты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

obstinate

[ˈɑ:bstɪnət]

adj.

упо́рысты, упа́рты; нараві́сты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

self-willed

[,selfˈwɪld]

adj.

самаво́льны; упа́рты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

trótzig

a упа́рты, нату́рысты, капры́зны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)