абыходлівасць, ж.

Уласцівасць абыходлівага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыві́русы

(ад анты- + вірусы)

лекавыя сродкі, якія маюць уласцівасць затрымліваць размнажэнне тых відаў мікробаў, ад якіх яны атрыманы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

энантыямарфі́зм

(ад гр. enantios = процілеглы + -марфізм)

уласцівасць некаторых крышталёў існаваць у мадыфікацыях, якія з’яўляюцца люстранымі адбіткамі адзін другога.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

рыса​1 назоўнік | жаночы род

  1. Вузкая паласа, лінія.

    • Правесці рысу.
    • Падвесці рысу пад чым-н. (таксама пераноснае значэнне: падвесці вынік, скончыць з якой-н. справай).

  2. Лінія (існуючая ці ўяўная), якая раздзяляе што-н., рубеж.

    • Р. пад’ёму вады.

  3. Уласцівасць, адметная адзнака, якасць.

    • Рысы характару.
    • Рысы новага чалавека.

  4. множны лік: Тое, што і рысы твару.

    • Дарагія рысы.

Рысы твару — абрысы, аблічча твару.

  • Прыгожыя рысы твару.

У агульных рысах — без падрабязнасцей.

|| памяншальная форма: рыска.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Рухо́мы ’здольны рухацца; які можна перамяшчаць’ (ТСБМ, Нас.), рухо́мый ’тс’ (Бяльк.), рухо́му ’жвавы, дзелавы’ (ТС), сюды ж рухо́масць ’уласцівасць і стан рухомага’, ’рухомая маёмасць’ (ТСБМ). Польск. ruchomy ’які можа рухацца; перамяшчальны’. Прасл. *ruxomъ — дзеепрыметнік залежнага стану цяперашняга часу ад незахаванага прасл. *rusti ’рыць, капаць, пераварочваць (зямлю)’, ’перамяшчаць’ (гл. рушыць), утвораны як вядомы ад ведаць (Борысь, 526; Фурлан, Бязлай, 3, 205).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прамалінейнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць прамалінейнага (у 1 знач.); прамізна. Прамалінейнасць вуліц.

2. Уласцівасць прамалінейнага (у 2 знач.). Прамалінейнасць вывадаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безаварыйнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць безаварыйнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безадноснасць, ‑і, ж.

Уласцівасць безадноснага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безапеляцыйнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць безапеляцыйнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безгаспадарчасць, ‑і, ж.

Уласцівасць безгаспадарчага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)