Узброены напад адной краіны на другую з мэтай захопу чужой тэрыторыі, заняволення народаў, эканамічнага ці палітычнага падпарадкавання. Ваенная, імперыялістычная, узброеная агрэсія. □ На зброю агрэсіі — атамны гром.. Навекі сваю забарону кладзём.Танк.
[Лац. aggressio — прыступ, напад.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мушкецёр
(фр. mousquetaire, ад mousquet = мушкет)
салдат еўрапейскіх армій 16—17 ст., узброенымушкетам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сна́йпер, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Спецыяльна падрыхтаваны стралок вышэйшай кваліфікацыі, які дасканала валодае майстэрствам выключна трапнай стральбы, маскіроўкі і назірання і звычайна паражае цэль з першага стрэлу.
С., як правіла, узброены вінтоўкай з аптычным прыцэлам.
2.перан. Той, хто дзейнічае трапна і дакладна.
На футбольным полі ён — с.
|| прым.сна́йперскі, -ая, -ае.
С. агонь (трапны, дакладны).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
gunman
[ˈgʌnmən]
n., pl. -men
1)
а) чалаве́к, узбро́ены стрэ́льбай
б) знаве́ц збро́і
2) напа́днік, банды́т -а m., забо́йца -ы m. & f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
банды́т, ‑а, М ‑дыце, м.
Удзельнік банды; узброены рабаўнік, разбойнік. Многа буяных драпежных галоў Скацілася з плеч у бандытаў.Крапіва.// Пра таго, хто належыць да контррэвалюцыйнай банды, варожага войска. [Дзюмон:] — Малайцы карэйцы! Так даюць гэтым бандытам па карку, што коцяцца яны на поўдзень без аглядкі.Шамякін.
[Іт. bandito.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штык¹, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Колючая зброя, якая насаджваецца на канец ствала вінтоўкі, ружжа.
Клінковы ш.
Ісці ў штыкі (пра рукапашны бой).
2.Узброены баец, салдат (спец.).
У роце засталося сорак штыкоў (гэта значыць стралкоў-пехацінцаў).
◊
У штыкі сустракаць (прыняць)каго-н. — крайне варожа.
Трымацца на штыках (перан.) — сілай войск.
Як штык (разм.) — зусім дакладна, безумоўна.
Каб з’явіўся заўтра сюды як ш.
|| прым.штыкавы́, -а́я, -о́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
teeth
[ti:Ө]
n., pl. of tooth
зу́бы
armed to the teeth — мо́цна ўзбро́ены, узбро́ены да зубо́ў
•
- get one’s teeth into
- grit one’s teeth
- show one’s teeth
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
агрэ́сія
(лац. aggressio = напад)
узброены напад адной ці некалькіх дзяржаў на іншыя з мэтай захопу чужых зямель і насільнага падпарадкавання сваёй уладзе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
карабіне́р
(фр. carabinier, іт. carabiniere)
1) салдат, узброеныкарабінам 1, у арміях Зах. Еўропы ў 17—19 ст.;
2) жандар у Італіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
катэры́я
(фр. coterie = гурток)
1) узброены атрад наёмнікаў у сярэдневяковай Еўропе;
2) уст. група асоб, якая ставіла перад сабой якія-н. своекарыслівыя мэты.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)