Муду́к ’капшук’ (іўеў., Сл. ПЗБ). Да муды́ (гл.). Суфікс ‑ук, як у капшу́к.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мальбоніць ’прасіць, упрошваць’ (КЭС, лаг.). Да мальба́ (гл.). Суфікс ‑он‑ мае шматразова-экспрэсіўнае значэнне.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мцяй ’непаваротлівы, гарбатаваты’ (Шпіл.). Не зусім ясна. Магчыма да ля́мця (гл.). Суфікс паводле гультай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Плямо́к ’сіняк’ (чэрв., Сл. ПЗБ). Да пляма (гл.). Суфікс -еж, як у бялок, жаўток.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бялу́га, рус. белу́га, укр. білу́га. Ад *bёlъ ’белы’ + суфікс *‑ǫga. Гл. Трубачоў, Дополн., 1, 149.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ку́сма́н ’вялікі кавалак’ (ТС, Шатал.). Да кус (гл.). Суфікс ‑ман (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 54).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гані́дыі
(ад гр. gone = семя + -idion = памяншальны суфікс)
1) зялёныя або сіне-зялёныя водарасці, што ўваходзяць у склад лішайнікаў;
2) органы размнажэння ў выглядзе нерухомых клетак у сіне-зялёных водарасцей;
3) рухомыя споры ніткаватых бактэрый.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Адкапсану́ць ’адштурхнуць’ (Янк. II) < літ. atkapsė́ti. Запазычаны дзеяслоў выкарыстаў таксама суфікс ‑ну для абазначэння разавага дзеяння.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Касаві́ла ’кассё’ (Касп.). Нерэгулярна да касіць, каса (гл.). Параўн. матавіла і інш. Скл. суфікс ‑ov‑idlo.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лае́нка ’сукенка’ (Жд. 1). Суфікс па аналогіі да запазычанага з польскай мовы сукенка. Да лайно (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)