wstążka

ж. стужка; тасёмка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

фі́ніш, -у, м.

1. Заключная частка спартыўнага спаборніцтва на хуткасць.

2. Канечны пункт, канец такога спаборніцтва.

3. У спорце: некаторая адлегласць на дыстанцыі перад канечным пунктам.

Прайсці ф.

|| прым. фі́нішны, -ая, -ае.

Фінішная стужка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

videotape​1 [ˈvi:diəʊteɪp] n. магні́тная сту́жка з за́пісам відары́са і гукаво́га суправаджэ́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wstęga

ж.

1. стужка;

wstęga miernicza — вымяральная стужка;

wstęga rzeki перан. стужка ракі;

2. спец. паласа;

wstęga częstotliwości — паласа частот

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спавіва́ч м Wíckelband n -es, -bänder (стужка)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ізаліро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. ізаляваць (у 3 знач.).

2. Разм. Ізаляцыйная стужка. Абматаць ізаліроўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

scotch tape

кле́йкая сту́жка, скоч -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

banderola

ж. бандэроль; бандэрольная стужка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Сцёжка (стёжка) ’стужка, жычка’ (Растарг.), сце́жка ’завязка’ (Мат. Гом.), сцёнжка ’стужка’ (нараўл., Арх. ГУ), сцёнчка ’тс’ (пруж., Сл. ПЗБ). Параўн. укр. стіо́(н)жка ’тс’ (Шымк. Сл.). Ад сцягваць, сцягнуць, адаптаванае да польск. wstęga, wstążka ’тс’ (гл. стужка).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стро́чка ‘стужка’ (Бяльк., Ян., Мат. Гом.). Укр. стрі́чка ‘тс’. Да страка (гл.); як мяркуюць аўтары ЕСУМ (5, 448), “паколатая” стужка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)