барыто́н, ‑а, м.
1. Мужчынскі голас, сярэдні паміж басам і тэнарам. Сярод прысутных выдзяляўся густы барытон Кротава. Прокша. // Спявак з такім голасам. Над возерам разлягалася чароўная песня: спяваў гучны барытон. Ваданосаў.
2. Духавы або струнны музычны інструмент баса-барытоннага дыяпазону і тэмбру.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
до́мбра
(казах. dombra)
казахскі народны струнны музычны інструмент з корпусам акруглай формы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
піяні́на
(іт. pianino)
струнны ўдарна-клавішны музычны інструмент з вертыкальна нацягнутымі струнамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Каліно́к ’струнны музычны інструмент, балалайка’ (Бяльк.). Няясна. Дакладных адпаведнікаў у іншых бел. гаворках як быццам няма, у іншых мовах таксама. Паралелі нам невядомыя. Не выключана, што суадносіцца з каліна (фармальная сувязь з асновай ёсць), аднак матывацыя няясная. Можа рэканструяваць і форму *коленок, аднак і да яе паралелі нам невядомыя.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
арферыён
(англ. orphereon, ад гр. Orpheus = Арфей)
струнны шчыпковы музычны інструмент тыпу гітары.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гіта́ра
(ісп. guitarra, ад гр. kithara)
струнны шчыпковы музычны інструмент з доўгім грыфам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ка́нтэле
(фін. kantele)
фінскі і карэльскі струнны шчыпковы музычны інструмент, падобны на гуслі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сіта́р
(інд. sitar)
струнны музычны інструмент тыпу лютні, пашыраны ў Індыі, Узбекістане, Таджыкістане.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тарба́н
(ад іт. tiorba)
украінскі і польскі струнны шчыпковы музычны інструмент, разнавіднасць тэорбы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
завербава́ць, ‑вярбую, ‑вярбуеш, ‑вярбуе; зак., каго.
Наняць на работу на пэўных умовах. Завербаваць на лесараспрацоўкі. □ [Краўца] бяруць чуць не з бою, каб завербаваць у сваю вёску або на свой хутар. Колас. // Уцягнуць у якую‑н. арганізацыю. Я іграў на мандаліне, і мяне хутка завербавалі ў гімназічны струнны аркестр. Рамановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)