Verbum

го́нар, -у, м.

1. Грамадская або маральная годнасць, тое, што выклікае ўсеагульную павагу.

Справа гонару.

2. Высакамернасць, фанабэрыстасць.

Чалавек з гонарам.

увянча́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; зак., чым (кніжн.).

Завяршыцца чым-н. добрым.

Справа ўвянчалася поспехам.

|| незак. уве́нчвацца, -аецца.

вычэ́рпвацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -аецца; незак., чым (кніжн.).

Мець у чым-н. свой канец, мяжу.

Гэтым справа не вычэрпваецца.

дыфама́цыя, -і, ж.

Распаўсюджванне ў друку звестак (сапраўдных або ўяўных), якія ганьбяць, няславяць каго-н.

Справа аб дыфамацыі.

|| прым. дыфамацы́йны, -ая, -ае.

зрадні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -ніце́, -ня́ць; зро́днены; зак., каго-што з кім-чым.

Зблізіць, зрабіць сябрамі, цесна звязаць.

Іх зрадніла агульная справа.

перамо́жны, -ая, -ае (высок.).

Які мае адносіны да перамогі, перамаганосны.

П. салют.

Да пераможнага канца (да таго часу, пакуль справа не завершыцца ўдачай).

персана́льны, -ая, -ае.

Які датычыцца толькі пэўнай асобы ці выкарыстоўваецца ёю.

Персанальнае запрашэнне.

Персанальная справа.

Звярнуцца да каго-н. персанальна (прысл.). П. камп’ютар.