велагоншчык назоўнік | мужчынскі род

Спартсмен, які займаецца веласіпедным спортам.

|| жаночы род: велагоншчыца.

|| прыметнік: велагоншчыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

футбаліст назоўнік | мужчынскі род

Спартсмен, які гуляе ў футбол.

|| жаночы род: футбалістка.

|| прыметнік: футбалісцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

яхтсмен назоўнік | мужчынскі род

Спартсмен, які займаецца парусным спортам.

|| жаночы род: яхтсменка.

|| прыметнік: яхтсменскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

водналыжнік назоўнік | мужчынскі род

Спартсмен, які займаецца водналыжным спортам.

  • Спаборніцтвы водналыжнікаў.

|| жаночы род: водналыжніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дэльтапланерыст назоўнік | мужчынскі род

Спартсмен, які лятае на дэльтаплане.

|| жаночы род: дэльтапланерыстка.

|| прыметнік: дэльтапланерысцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

брасіст, ‑а, м.

Спартсмен, які плавае брасам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтагоншчык, ‑а, м.

Спец. Спартсмен, удзельнік аўтагонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кап’якідальнік, ‑а, м.

Спартсмен, які кідае кап’ё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяціборац, ‑рца, м.

Спартсмен, які займаецца пяцібор’ем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэкавік, ‑а, м.

Спартсмен, гоншчык на трэку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)