Éxitus

m - мед. лята́льны зыхо́д, смерць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

deadly​2 [ˈdedli] adv.

1. infml надзвы́чай, ве́льмі;

deadly dull ве́льмі ну́дны

2. : deadly pale бле́дны як смерць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sudden [ˈsʌdn] adj. рапто́ўны, неспадзява́ны, нечака́ны;

sudden death рапто́ўная смерць

♦

all of a sudden рапто́ўна, зняна́цку, знячэ́ўку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

стра́та, -ы, ДМ стра́це, мн. -ы, страт, ж.

1. Згуба чаго-н., знікненне каго-, чаго-н.

С. здароўя.

С. крыві.

Смерць народнага пісьменніка — вялікая с.

2. Тое, што страчана; прапажа.

Знайсці сваю страту.

3. звычайна мн. Безгаспадарчыя выдаткі.

Сабраць ураджай без страт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Смяртэ́льнік ‘начны матыль’ (Сцяшк. Сл.). Гл. смерць 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

skon, ~u

м. смерць, кананне, скон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кончи́на ж., высок. смерць, род. сме́рці ж., скана́нне, -ння ср., скон, род. ско́ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ке́пнуць ’памерці, зайсціся’ (Жд. 2). Гл. капец ’канец, смерць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Со́духі ‘канцы, смерць’ (ТС), салдухі ‘тс’ (Ліцв.). Гл. садухі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

амартыфіка́цыя

(ад а- + лац. mors, mortis = смерць + -фікацыя)

афіцыйнае аб’яўленне аб ануляванні (пазбаўленні сілы) страчаных дакументаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)