справаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Службовая асоба, якая ведае канцылярскімі справамі. Леаніду паказалі школьныя журналы старэйшых класаў, справавод узяўся запаўняць анкету. Шахнавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
губерна́тар, ‑а, м.
1. Начальнік губерні у дарэвалюцыйнай Расіі.
2. Вышэйшая службовая асоба тэрытарыяльнай адзінкі (штата, дэпартамента і інш.) у сучасных буржуазных дзяржавах.
[Лац. gubernator.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Той, хто хавае што-н., кладзе ў невядомае для іншых месца.
2. Службовая асоба ў музеях, бібліятэках і пад., якая зберагае, захоўвае што-н.
Х. рукапісаў.
|| ж. хава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Печатарнік ’сакратар, які прыкладвае пячаткі’ (Нас.). У выніку кантамінацыі польск. pieczątarz і ўсх.-слав. печатник, параўн. стараж.-рус. печаппшкь ’службовая асоба, якая захоўвае пячаць і прыкладвае яе’ (1284 г.)·
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ВАЛАСЦЕ́ЛЬ,
службовая асоба ў Расіі ў 11—16 ст., якая кіравала воласцю ад імя князя і ажыццяўляла адм., фін. і суд. функцыі.
т. 3, с. 474
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
касі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
Службовая асоба, якая распараджаецца касай, выдае і прымае грошы, каштоўныя паперы, прадае білеты; работнік ка́сы (у 1 і 3 знач.).
|| ж. касі́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).
|| прым. касі́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кур’е́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Пасыльны ва ўстанове, які выконвае розныя даручэнні.
2. Службовая асоба, якая развозіць спешныя афіцыйныя даручэнні, сакрэтную пошту.
○
Дыпламатычны кур’ер — супрацоўнік Міністэрства замежных спраў, які перавозіць дыпламатычную пошту.
|| прым. кур’е́рскі, -ая, -ае.
Кур’ерскія даручэнні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
казнакра́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Службовая асоба, якая абкрадвае казну (у 1 знач.), прысвойвае дзяржаўныя каштоўнасці. Цудоўны апарат Займеў амерыканец: Направа — казнакрад. Налева — ашуканец. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сенеша́ль, ‑я, м.
Гіст.
1. У франкскай дзяржаве Меравінгаў — кіраўнік палацавай гаспадаркі.
2. У феадальнай Францыі — службовая асоба, якая ведала юстыцыяй і ваеннымі справамі акругі.
[Фр. sénéchal.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
БУДАЎНІ́ЧЫ,
службовая асоба ў ВКЛ, якая наглядала за ўсімі грамадскімі будынкамі і збірала падаткі за будынкі. У вял. гарадах яго выбіралі з членаў магістрата.
т. 3, с. 311
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)