dębowy

дубовы;

wieniec dębowy — вянок славы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прасла́ўлены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад праславіць.

2. у знач. прым. Славуты, які заслугоўвае славы. Праслаўлены пісьменнік. Праслаўлены герой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

следапы́т, -а, М -пы́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто добра распазнае сляды, высочвае каго-н. па слядах.

Паляўнічы-с.

Разведчык-с.

2. Той, хто шукае сляды былых гістарычных падзей.

Юныя следапыты накіраваліся ў паход па месцах баявой славы.

|| прым. следапы́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

éhrsüchtig

a пра́гны да сла́вы; ганары́сты, фанабэ́рысты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

самарэкла́ма, ‑ы, ж.

Усхваленне самога сябе, сваіх якасцей. Яны не шукаюць гучнай славы, не любяць самарэкламы і самаафішавання, бо яны — камуністы. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

aspiring [əˈspaɪərɪŋ] adj.

1. амбі́тны; пра́гны да паша́ны/сла́вы

2. poet. які́ імкнецца да высо́кага

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

woo [wu:] v.

1. дабіва́цца, дамага́цца (падтрымкі, славы і да т.п.)

2. dated заляца́цца; сва́тацца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

німб, ‑а, м.

1. Ззянне ў выглядзе круга вакол галавы як сімвал святасці (на іконах, карцінах рэлігійнага зместу). // Пра які‑н. ззяючы круг. Ліхтары ў німбах, як месяц пад поўню, калі варожыць на змены, — угары туман. Пташнікаў.

2. перан. Атмасфера славы, поспеху вакол каго‑, чаго‑н. Німб славы. □ Я ганарыўся німбам сваім, я шанаваў сваё званне. Вярцінскі.

[Ад лац. nimbus — воблака, туман.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ruhm

m -es сла́ва;

~ davóntragen* [érnten] дабі́цца сла́вы, прасла́віцца;

auf dem Gípfel séines ~es ánlangen дасягну́ць вышыні́ сваёй сла́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ззя́нне ср.

1. сия́ние, сверка́ние; блиста́ние;

з. агнёў — сия́ние (сверка́ние) огне́й;

2. (ореол вокруг светил) сия́ние; вене́ц м.;

ме́сячнае з. — лу́нное сия́ние, вене́ц луны́;

3. перен. (расцвет) сия́ние;

у ззя́нні сла́вы — в сия́нии сла́вы;

○ паўно́чнае з. — се́верное сия́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)