аплы́сці сов., в разн. знач. оплы́ть;

све́чка аплыла́ — свеча́ оплыла́;

твар аплы́ў — лицо́ оплы́ло;

бе́раг аплы́ў — бе́рег оплы́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пату́хнуць сов.

1. поту́хнуть, пога́снуть;

све́чка ~хла — свеча́ поту́хла (пога́сла);

2. перен. пога́снуть; уга́снуть; поту́хнуть;

жада́нні ~хлі — жела́ния уга́сли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ружа́нец, -нца м., церк. чётки ед. нет;

◊ ні да та́нца, ні да ружа́нца — ни бо́гу све́чка, ни чёрту кочерга́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

splutter​1 [ˈsplʌtə] n.

1. шыпе́нне, трэск; патрэ́скванне; пляск;

The candle gave a few final splutters and went out. Свечка пару разоў трэснула і патухла.

2. няскла́дная гаво́рка, лапата́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dopalić się

dopali|ć się

зак. дагарэць;

świeca się ~ła — свечка дагарэла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

запа́льны Zünd-; Spréng-; Bránd-;

запа́льная прыла́да Zündvorrichtung f -, -en;

запа́льная све́чка тэх. Zündkerze f -, -en;

запа́льны шнур Zündschnur f -, -en і -schnüre

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Смарка́ч 1 ‘ёрш’ (Мат. Гом.), сморка́ч ‘тс’ (Крыв.). Да смаркаць (гл.), г. зн. слізкая або пакрытая сліззю рыба; параўн. таксама палескія сінонімы: сопе́ль, соплі́вец, слі́нявец, слізуне́ц; гл. Крывіцкі, Зб. Крапіве, 200 і наст.

Смарка́ч 2 ‘грыб масляк’ (узд., Нар. словатв.). Да смаркаць (гл.). Таксама як і ў дачыненні да рыб (гл. папярэдняе слова) назва слізкіх грыбоў; гл. Мяркулава, Очерки, 156, 181 і наст.

Смарка́ч 3 ‘маленькая лямпа без шкла, газніца, капцілка’ (Шат.; воран., бярэз., Сл. ПЗБ), смарка́чка ‘тс’ (Касп.; в.-дзв., глыб, Сл. ПЗБ), смырька́чык ‘тс’ (Бяльк.), смарка́чык (сморка́чикъ) ‘маленькая свечка, зробленая з рэштак свечачнага лою шляхам макання, якую яўрэі ўжывалі падчас шабасу’ (Нас., Сержп. Прымхі), смарка́чык ‘газніца’ (бярэз., Сл. ПЗБ). Польск. smarkaczka ‘свечка з благога лою, якая хутка тоне ў ім’. Усё да смаркаць (гл.).

*Смаркач, сморка́ч ‘невылегчаны баран’ (драг., З нар. сл.). Гл. маркач.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

świeczka

świeczk|a

ж. свечка;

~i w oczach stanęły — іскры з вачэй пасыпаліся

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шасцяры́к, ‑церыка, м.

1. Старадаўняя руская мера (вагі, аб’ёму і пад.), якая змяшчае шэсць якіх‑н. адзінак, а таксама прадмет такой вагі, аб’ёму і пад. Шасцярык пшаніцы. Цвік-шасцярык. Свечка-шасцярык.

2. Уст. і спец. Прадмет, які складаецца з шасці частак. Вяроўка-шасцярык. Нітка-шасцярык.

3. Запрэжка ў шэсць коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́льный

1. (запачканный салом) тлу́сты, затлу́шчаны, зашмальцава́ны;

са́льное пятно́ тлу́стая (тлу́шчавая) пля́ма;

2. (сделанный из сала) са́льны, тлу́шчавы, ло́евы;

са́льная све́чка све́чка з ло́ю;

3. (предназначенный, служащий для получения сала) са́льны;

са́льный отко́рм са́льны адко́рм;

са́льные сви́ньи са́льныя сві́нні;

4. анат. тлу́шчавы;

са́льные же́лезы тлу́шчавыя зало́зы;

5. (непристойный) непрысто́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)