motor [ˈməʊtə] n.

1. мато́р, рухаві́к

2. BrE, infml машы́на, аўтамабі́ль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

су́дна¹, -а, мн. -ы, -аў, н.

Плавальнае збудаванне, прызначанае для транспартных, тэхнічных, навуковых і ваенных мэт.

Марское с.

Гандлёвае с.

|| прым. су́днавы, -ая, -ае.

С. рухавік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нефтя́нка ж., разг., техн. на́фтавы рухаві́к, нафтаві́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тапта́к ’прымітыўны рухавік’ (гродз., Нар. сл.). Гл. тапчак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wysokoprężny

высокага ціску;

silnik wysokoprężny — рухавік Дызеля; дызельны рухавік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ветрарухаві́к, ‑а, м.

Рухавік, які прыводзіцца ў дзеянне ветрам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згара́нне ср. сгора́ние;

○ рухаві́к уну́транага ~ння — дви́гатель вну́треннего сгора́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маласі́льны тех. маломо́щный, малоси́льный;

м. рухаві́к — маломо́щный (малоси́льный) дви́гатель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

двухта́ктавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які працягваецца два такты. Двухтактавая паўза.

2. Такі, у якім рабочы працэс ажыццяўляецца за два хады поршня, за два такты (пра рухавік унутранага згарання). Двухтактавы рухавік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электратра́ктарны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да электратрактара. Электратрактарны рухавік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)