узва́жыць сов.

1. прям., перен. взве́сить;

у. на руцэ́ кава́лак руды́ — взве́сить на руке́ кусо́к руды́;

у. усе́ акалі́чнасці — взве́сить все обстоя́тельства;

2. приподня́ть рычаго́м;

у. бервяно́ — приподня́ть рычаго́м бревно́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Érzlager

n -s, - пакла́ды руды́, радо́вішча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Érzvorkommen

n -s, - пакла́ды руды́, радо́вішча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

rótblond

a све́тла-рджы, све́тла-руды́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

о́смій, ‑ю, м.

Хімічны элемент, вельмі цвёрды метал сінявата-шэрага колеру, які здабываецца з плацінавай руды.

[Ад грэч. osmē — пах.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магні́т, -а і -у, М -ні́це, мн. -ы, -аў, м.

1. -а. Кавалак жалезнай руды або сталі, які мае ўласцівасць прыцягваць да сябе жалезныя або стальныя прадметы.

2. -у, перан. Тое, што прыцягвае, вабіць да сябе.

|| прым. магні́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ма́гніевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да магнію. Магніевая ўспышка. // У складзе якога ёсць магній. Магніевыя руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ру́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да руды. Рудныя багацці. // Які мае ў сабе руду. Рудныя выкапні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

suntan

[ˈsʌntæn]

1.

n.

1) со́нечны зага́р

2) сьве́тлы жаўта́ва-руды́ ко́лер

2.

adj.

сьве́тлы жаўта́ва-руды́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Рудзя́га ’парыжэлае ад дажджу сена’ (ТС). Ад руды (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)