Éisenerz

n -es, -e жале́зная руда́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Uránerz

n -es, -e ура́навая руда́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Mangánerz

n -es, -e ма́рганцавая руда́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пу́льпа, -ы, ж. (спец.).

1. Рыхлая злучальная тканка, якая запаўняе поласць зуба.

2. Сумесь вады і грунту або горнай пароды, якая атрымліваецца пры земляных і горных работах гідраўлічным спосабам.

3. Зробленая і разрэджаная руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

blende

[blend]

n.

бле́нда f. (цы́нкавая руда́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

шы́хта, -ы, ДМ -хце, шыхт, ж. (спец.).

Сумесь матэрыялаў (руда, флюсы, кокс, вугаль і інш.), узятых у пэўнай прапорцыі, якую загружаюць у плавільныя печы для перапрацоўкі.

Закласці шыхту спецыяльнай сталі.

|| прым. шы́хтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шамазі́т, ‑у, М ‑зіце, м.

Мінерал шаравата-зялёнага або чорнага колеру, складаны сілікат жалеза і магнію; жалезная руда. Залежы шамазіту.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярэ́браны в разн. знач. сере́бряный;

~ная руда́ — сере́бряная руда́;

~ная лы́жка — сере́бряная ло́жка;

с. звон — сере́бряный звон;

с. блішча́к — мин. сере́бряный блеск;

○ ~нае вясе́лле — сере́бряная сва́дьба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bauxite

[ˈbɔksaɪt]

n.

баксі́т -у m., алюмі́ніевая руда́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

iron​2 [ˈaɪən] adj.

1. жале́зны (таксама перан.);

iron ore жале́зная руда́;

an iron will жале́зная во́ля

2. сто́йкі, цвёрды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)