1. Вузкі, глыбокі роў з брустверам, які злучае ў адну лінію ўсе агнявыя пункты абароны. І толькі я падышоў да берага, як з траншэі, якую калісьці выкапалі ўздоўж рэчкі мае салдаты, падняліся два хлопчыкі.Хомчанка.// Вузкі роў для хавання ад асколкаў снарадаў і бомбаў.
2. Доўгі роў, канава і пад., якія служаць для ўкладкі, захоўвання або вырошчвання чаго‑н. Траншэя для кабеля. □ Пры запаўненні траншэй будзе дабаўляцца мякіна, здробненая салома і іншыя кампаненты з такім разлікам, каб атрымаць корм высокай якасці.«Звязда».
3.Спец. Адкрытая горная вырабатка.
[Фр. tranchée.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раво́к, раўка, м.
1.Памянш.дароў; невялікі роў.
2. Паглыбленне, выкапанае ў зямлі і прызначанае для ўкрыцця салдат, гармат і пад. Клямт яшчэ спаў у раўку, як прасвіс[та]ла некалькі снарадаў і грымнула непадалёк.Мележ.
3. Падоўжанае паглыбленне ў чым‑н. Калі нізенькі дзядок дабіраўся шчоткай да яго шаўкавістага з раўком пасярэдзіне крыжа, Віхор [конь] прыгінаўся.Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
gulch
[gʌltʃ]
n.
глыбо́кі роў са стро́мкімі берага́мі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
*Рэві́ла, рэвіло ’усеагульны роў; плакса’ (ТС). Экспрэсіўная форма з адценнем узмацняльнасці ад раўці (гл. роў2), аналагічна мазіла ’мазь’ (З нар. сл.), равула ’румза’ (Нар. лекс.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ярIм
1. (абрыў) stéiler Ábhang;
2. (роў, лагчына) tíefe Schlucht
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Раўчу́к, раўча́к ’невялікі ручай’, ’неглыбокі роў з вадой’, ’калдобіна, выбоіна, далок’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, Яшк., Ян.), ’канаўка пад капяжом хаты для сцёку вады’ (Яшк.), ’рэчка’ (Ян.), раўча́г (слаўг., Яшк.), раўчо́к (Сл. ПЗБ, Бяльк.), ро́ўчак (Сл. ПЗБ). Утворана з выкарыстаннем суф. ‑(ч)ак/‑(ч)ук з агульнай семантыкай ’нешта малое ад пэўнай назвы’, параўн. ваўчак, ваўчук, хлапчук і пад. Адсюль роў‑ + ‑чук ці равок + ‑ук/‑ак > раўчу́к, раўча́к, ро́ўчак ’малы роў’. Гл. роў1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рэ́вот ’страшны роў, рыканне, шум; крык, плач’ (ТС). Укр.ревіт, славацк.revot ’шум, роў’. Магчыма, бязафікснае ўтварэнне ад *рэвата́ць (параўн. рус.наўг.ревотать ’іржаць’), мадэль як рагатаць — рогат.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ditch
[dɪtʃ]1.
n.
роў ро́ву m., кана́ва f.
2.
v.t.
1) абко́пваць ро́вам
2) уе́хаць у роў
3) пусьці́ць пад адхо́н
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
суха́р, -ра́м., в разн. знач. суха́рь;
па́чак ~ро́ў — па́чка сухаре́й;
кабіне́тны с. — кабине́тный суха́рь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ravine
[rəˈvi:n]
n.
роў -ву m., яр -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)