ravine

[rəˈvi:n]

n.

роў -ву m., яр -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

trench [trentʃ] n.

1. роў, кана́ва, яр;

an irrigation trench ірыгацы́йная кана́ва

2. ако́п, траншэ́я

3. катлаві́на, каньён

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

супрацьта́нкавы, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для барацьбы з танкамі, для абароны ад танкаў. Супрацьтанкавы роў. □ Дэсант меў не менш тысячы чалавек, шмат мінамётаў, кулямётаў, аўтаматаў, супрацьтанкавых гранат. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэ́готы ’драўляная пасудзіна ў выглядзе карыта, у якой мялі сукно’ (З нар. сл., Сл. Брэс.). Няясна. Магчыма, звязана з польск. rechot ’роў, напоўнены вадой’, бо першапачаткова для апрацоўкі сукна маглі выкарыстоўваць роў з вадой, а пазней ужо пасудзіну. Польскае слова Ліндэ выводзіць з франц. Rechaud de rempart ’абарончы вал; роў’ (Ліндэ, 5, 34). Магчымая семантычная паралель: польск., чэш. koryto ’рэчышча’ — карыта ’пасудзіна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Gehéul

n -(е)s выццё, скавыта́нне, галашэ́нне; роў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Ры́сцік ’роў’ (Янк. Мат.). Памяншальнае ад рышто́к (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

parów, ~owu

par|ów

м. яр; роў; лагчына

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

buczenie

н.

1. гудзенне;

2. роў; гучны плач

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fosa

ж. роў (абаронны);

fosa orkiestrowa — аркестравая яма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Траншэ́я ’выкапаны глыбокі роў для абароны’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Праз рус. транше́я ’тс’ з франц. tranchée ’роў, траншэя для закладкі фундамента, катлаван’, ’траншэя’ < trancher ’рэзаць, адсякаць’ (Фасмер, 4, 94; Чарных, 2, 258; Даза, 759; ЕСУМ, 5, 621).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)