lascivious

[ləˈsɪviəs]

adj.

1) пачуцьцёвы, юрлі́вы

2) разбэ́шчаны, распу́сны

3) які́ ўзбуджа́е, распа́львае юрлі́васьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

abandoned

[əˈbændənd]

adj.

1) пакі́нуты, занядба́ны

2) нястры́мны

abandoned laughter — нястры́мны сьмех

3) распу́сны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lewd

[lu:d]

adj.

1) распу́сны, агі́дны; непрысто́йны

2) Obsol.

а) неадукава́ны

б) ні́зкі; бязва́ртасны; беспрынцыпо́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Непутны́ ’разбэшчаны, непаслухмяны’ (Яўс.), непутньш ’малапутны, бесталковы’ (Бяльк., Янк. Мат.), нёпуць ’бязладны чалавек, шалапут’ (Мат. Маг.), непуцьцё ’шалапутны, распусны, бяспутны чалавек’ (мсцісл., З нар. сл.), ’недарэчнасць’ (Бяльк.). Да путны (гл.), шлях семантычнага развіцця дэманструе тураўск. нёпуць ’распусніца, бездараж’ і ’бесталковы чалавек’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

libertine

[ˈlɪbərti:n]

1.

n.

1) распу́сьнік -а m.

2) вальнаду́мец -ца m.

2.

adj.

1) распу́сны, разбэ́шчаны

2) вальнаду́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

па́дший прил., уст.

1. (потерявший уважение) які́ стра́ціў пава́гу;

2. (развратный) распу́сны;

3. (пришедший в упадок) заняпа́лы;

4. см. па́вший​ 4.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Gefállene

sub m, f -n, -n

1) забі́ты, які́ загі́нуў (у баі)

2) распу́сны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

schránkenlos

1.

a

1) бязме́жны

2) нястры́мны; распу́сны, нараві́сты, капры́зны

2.

adv без упы́ну

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wüst

a

1) пустэ́льны, бязлю́дны

2) разм. шалапу́тны, распу́сны

3) разм. зблы́таны, бязла́дны, хааты́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

profligate

[ˈprɑ:flɪgət]

1.

adj.

1) распу́сны, бессаро́мна ліхі́

2) марнатра́ўны, раскі́длівы

2.

n.

распу́сьнік -а m., распу́сьніца f.; марнатра́вец -ўца m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)