Раздзе́нькаваць, раздзя́нькываць ’гутарыць павольна’, ’разносіць чуткі’ (Юрч. СНЛ), што да дзенькаць, дзя́нькаць ’весці пустыя размовы’ (Юрч. СНЛ). Гукапераймальнае ўтварэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разлучэ́нне

1. Trénnung f -, Ábsonderung f -;

2. тэх. Ábschaltung f -, Unterbréchung f - (тэлефоннай размовы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Paláver

[-vər]

n -s, - разм. бяско́нцыя размо́вы і перагаво́ры; бяско́нцая балбатня́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

па́фас

(гр. pathos = пачуццё, страсць)

уздым, запал, энтузіязм;

п. творчасці — страсны тон размовы, літаратурнага твора.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аса́дак, -дку, м.

1. Дробныя цвёрдыя часцінкі, якія знаходзяцца ў вадкасці і пасля адстойвання асядаюць на дно і сценкі пасудзіны.

А. у растворы.

2. перан. Цяжкае пачуццё, якое застаецца пасля непрыемнай размовы, падзеі і г.д.

Непрыемны а. на душы.

|| прым. аса́дкавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кві́та, у знач. вык.

Разм. Канец; усё, даволі; ніякай размовы. — А калі, думаю, крута стане ці што, паставім [бандыта] пад першы дуб і квіта. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сентымента́льшчына, ‑ы, ж.

Разм. пагард. Сентыментальныя ўчынкі, размовы. Гаворка ідзе толькі аб некаторым абмежаванні лірычнай стыхіі там, дзе яна звязана з непатрэбнай сентыментальшчынай. Кучар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нашуме́ць

1. viel Lärm máchen;

2. перан. (выклікаць размовы) gróßes Áufsehen errégen; viel Staub áufwirbeln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фрыво́льны

(фр. frivole, ад лац. frivolus = дурны; пусты)

легкадумны, блізкі да непрыстойнага (напр. ф-ыя размовы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гутарко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Якім карыстаюцца ў гутарцы, размове. Гутарковая мова. // Уласцівы вуснай народнай мове. Гутарковы стыль. Гутарковыя інтанацыі.

2. Пабудаваны ў плане размовы, гутаркі; дыялагічны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)