He argued for independence — Ён даво́дзіў патрэ́бу незале́жнасьці
2.
v.t.
1) разгляда́ць
to argue a question — разгляда́ць пыта́ньне
2) перако́нваць, даво́дзіць; цьве́рдзіць
Columbus argued that the world was round — Калю́мб цьве́рдзіў, што сьвет кру́глы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ме́нтаць ’разглядаць’ (шчуч., Сцяшк. Сл.). Няясна. Відавочна, значэнне лексемы запісана не зусім дакладна ці недастаткова. З прыведзенага прыкладу можна было б вывесці ’разглядаць рэч, перабіраючы яе рукамі’. У такім выпадку ментаць можна было б генетычна вывесці з польск.miąć ’мяць’, miętolić, miętosić.
2) выяўляць злаякасную пухліну ў якім-н. органе чалавека з дапамогай скенера.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
regard2[rɪˈgɑ:d]v.
1.разгляда́ць, лічы́ць;
They regard him as a hero. Яны лічаць яго героем.
2. лічы́цца
3. паважа́ць
♦
as regards што ты́чыцца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
чык, выкл.
Разм.
1. Ужываецца гукапераймальна для абазначэння кароткага, адрывістага трэску, ляску і пад. У хаце на сцяне ад вуліцы чыкалі ходзікі — .. [Андрэю] здалося, што ён яшчэ ўсё клеп[л]е касу: чык-чык...Пташнікаў.
2.узнач.вык.Разм. Ужываецца паводле дзеясл. чыкаць — чыкнуць. Нажом чык — і пальца няма. □ Крайко пачытаў і чык — рэвалюцыю: разглядаць на праўленні.Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Betráchtung
f -, -en
1) разгля́д
2) меркава́нне
über etw. (A) ~en ánstellen — разгляда́ць [абмярко́ўваць] што-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ігнарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.
Знарок не заўважыць (не заўважаць); пагардліва паставіцца (ставіцца) да каго‑, чаго‑н. Адчуваючы хісткасць свайго становішча ў інстытуце, .. [Юрка] даў сабе поўную волю ў сям’і — пачаў ігнараваць айчыма, маці.Карпаў.// Не прымаць пад увагу чаго‑н., не рэагаваць, не адказваць на што‑н. — Мы не можам ігнараваць скаргі. Будзем разглядаць заявы і пільна правяраць.Грамовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АДМО́ЎНАЕ СУПРАЦІЎЛЕ́ННЕ,
уласцівасць некаторых звычайна нелінейных элементаў эл. ланцугоў змяншаць падзенне напружання на іх пры павелічэнні сілы току (напр., 4-слойны некіроўны дыёд, тунэльны дыёд). У ланцугах пераменнага току індуктыўнае супраціўленне можна разглядаць як адмоўнае супраціўленне ў адносінах да ёмістаснага. У ланцугах пастаяннага току адмоўнае супраціўленне ўзнікае ў вобласці значэнняў токаў і напружанняў пры наяўнасці на вольт-ампернай характарыстыцы элемента ўчастка, які зніжаецца.
Вольтамперная характарыстыка элемента з адмоўным супраціўленнем. AB — спадальны ўчастак.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
◎ Кзык ’шум, гудзенне; насякомае’ (Нас.). Гэта слова можна разглядаць як кантамінацыю гзіціся (гл.) (< польск.gzić się ’гізаваць’) і бзыкаць (гл.) ’гудзець’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ко́лешкі ’каленкі’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. калена. Параўн. укр.навколінки і навколішкі. Бел.колешкі і ўкр.колішкі можна разглядаць як сумесную інавацыю.
