ГРА́НКА,
1) слупок (калонка) адвольнай колькасці тэкставых радкоў, зроблены паліграф. спосабам. Вярстаюцца ў старонкі пэўнага фармату (гл. Вёрстка).
2) Пробны адбітак друкарскага набору для чытання карэктуры.
3) Метал. пласцінка з трыма бартамі для захоўвання, пераноскі і ўстаноўкі набору пры яго апрацоўцы (напр., пры выпраўленні памылак).
т. 5, с. 408
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
апта́йп
(англ. optype)
палігр. аўтаматычная машына для фотанабору радкоў, якія аказаліся прапушчанымі наборна-пішучай машынай.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
эпі́фара, ‑ы, ж.
Спец. Стылістычная фігура, якая характарызуецца паўтарэннем аднаго і таго ж слова, рытмічных канструкцый, выразаў у канцы вершаваных радкоў або сумежных адрэзкаў мовы, напрыклад: «Ціхі і сіні блішча над хатай Неба прастор. Ціха гайдае ліпа над хатай Лісцяў узор». Багдановіч.
[Ад грэч. epiphóra — паўтарэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ры́фма
(гр. rhythmos = суразмернасць, узгодненасць)
сугучнасць канцоў вершаваных радкоў або і некаторых слоў у сярэдзіне радка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
эквілінеа́рны
(ад лац. aequus = роўны + linearis = лінейны)
адпаведны па колькасці радкоў з арыгіналам (аб вершаваным перакладзе).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
акраве́рш
(ад акра- + верш)
верш, у якім пачатковыя літары радкоў складаюць якое-н. імя, слова або фразу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сане́т, ‑а, М ‑неце, м.
Лірычны верш з 14 радкоў — двух чатырохрадкоўяў і двух трохрадкоўяў з асаблівым размяшчэннем рыфмаў. Санет на беларускай мове гэтак жа лёгка і зграбна выражае і даносіць думкі і пачуцці, як санеты славутых італьянскіх і французскіх майстроў, сцвярджаў [М. Багдановіч]. Лойка.
•••
Вянок санетаў гл. вянок.
[Іт. sonetto.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ана́фара
(гр. anaphora)
стылістычны прыём, звязаны з паўтарэннем слова або гуку ў пачатку некалькіх вершаваных радкоў (параўн. эпіфара).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
квінці́ла
(ісп. quintillo, ад лац. quintus = пяты)
страфа з пяці вершаваных радкоў, злучаных дзвюма рыфмамі або клаўзуламі, пяцірадкоўе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
верлі́бр
(фр. vers libre)
верш без рыфмы, рытм якога ўтвараецца чаргаваннем вершаваных радкоў аднатоннай інтанацыйна-сінтаксічнай структуры; свабодны верш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)