папапіса́ць, ‑пішу, ‑пішаш, ‑піша; зак., што, чаго і без дап.
Пісаць доўга, неаднаразова; напісаць многа чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэцэнзава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак., што.
Пісаць рэцэнзію, водзыў на што‑н. Рэцэнзаваць слоўнік. Рэцэнзаваць новы раман.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
калігра́фія
(гр. kalligraphia, ад kalos = прыгожы + grapho = пішу)
майстэрства пісаць роўным прыгожым почыркам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
koślawo
крыва;
pisać koślawo — крыва пісаць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
бескары́сна,
1. Прысл. да бескарысны.
2. у знач. вык. Дарэмна, дарма. Бескарысна пра гібель пісаць на пергаменце. Куляшоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шыфрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак., што.
Пісаць шыфрам (у 1 знач.).
Ш. радыёграму.
|| зак. зашыфрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны.
|| наз. шыфро́ўка, -і, ДМ -ўцы і шыфрава́нне, -я, н.
|| прым. шыфрава́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
губе́рния ист. губе́рня, -ні ж.;
◊
пошла́ писа́ть губе́рния шутл., уст. пайшла́ піса́ць губе́рня;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
пісьме́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які ўмее чытаць і пісаць; граматны. [Ян:] — Чытайце, хто пісьменны, кніжкі, як стваралася наша зямля. Пестрак. // Які ўмее граматычна правільна пісаць і гаварыць. Пісьменны вучань. // перан. Які мае неабходныя веды ў якой‑н. галіне. Пісьменны інжынер.
2. У якім няма граматычных і стылістычных памылак. Пісьменны дыктант. // перан. Выкананы адпаведна з асноўнымі патрабаваннямі. Пісьменны праект.
3. у знач. наз. пісьме́нны, ‑ага, м. Чалавек, які ўмее чытаць і пісаць. Пісьменнаму і кнігі ў рукі! Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
калігра́ф
(ад гр. kalos = прыгожы + -граф)
чалавек, які валодае майстэрствам пісаць роўным прыгожым почыркам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
самаву́кам нареч. самоу́чкой;
ён с. навучы́ўся чыта́ць і піса́ць — он самоу́чкой вы́учился чита́ть и писа́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)