fuzz
[fʌz]
1.
n.
1) пушы́нка f.; варсі́нкі, валаскі́ pl.; пух -у m., пушо́к -ку́ m.
Peaches covered with fuzz — Пэ́рсікі пакры́тыя пушко́м
2) Sl. паліцыя́нт -а, мент мянта́, дэтэкты́ў -ва m.
2.
v.t.
рабі́ць пушы́стым; пакрыва́ць пушко́м або́ пушы́нкамі
3.
v.i.
1) пакрыва́цца пласто́м дро́бных пушы́нак
2) разьлята́цца, як пух
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пу́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. пух, ‑ла; незак.
Пакрывацца пухлінай; распухаць. Пухнуць ад голаду. □ Дзяўчынка ўстала, схапілася рукою за нос і тут адчула, што ён пачаў пухнуць. Арабей. // Разм. Павялічвацца ў аб’ёме; разбухаць. Такая тут была трывога. Вуглы счышчалі да нічога І збіралі ўсё да ніткі. Падводы пухлі ўвачавідкі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
се́йбіт, ‑а, М ‑біце, м.
Той, хто сее зерне, засявае зямлю насеннем. Прыйшла вясна, глушцы такуюць, Гукае сейбітаў зямля. Бялевіч. У глебу цёплую і мяккую, як пух, Насенне сейбіт радасна раскідаў. Пушча. // перан.; чаго. Той, хто распаўсюджвае сярод людзей веды і пад. Месца [Нявіднага] зоймуць тысячы новых сейбітаў буры і змагання. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пе́кун ’бакас, Capella gallinago L.’ (усх.-палес., асіп., ЛА, 1; жытк., Мат. Гом.; пух., Сл. ПЗБ; ТС). Гукапераймальнае. Параўн. пе́кун… крычыць так: пеку, пеку (пух., Сл. ПЗБ, 3, 478).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Льга ’можна, магчыма, дапушчальна’, ’магчымасць’ (Нас., Гарэц., Шат., Бір. дыс., ТСБМ, ТС; пух., З нар. сл.; уздз., пух., Сл. ПЗБ), льго ’тс’ (Мал.), смал. ’паслабленне’, рус. арханг. ’сіла, моц’. Да ільга́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Адпушы́ць ’вылаяць, аблаяць’ (Юрч.). Гл. пушыць, пух.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пяро́чка ’папярочка’ (Шат.; пух. Сл. ПЗБ). Гл. пе́рак.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ П’ёўка ’Sanguisuga’ (пух., ЛА, 1). Да п’яўка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Плю́сікі ’дранікі’ (пух., Сл. ПЗБ). Няясна. Гл. наступнае слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыплянта́цца ’прыстаць; прыблукаць’ (пух., Сл. ПЗБ). Гл. плёнтацца ’блытацца, цягацца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)