Кваплі́вы ’прагны, хцівы’ (Нас., Шат., Яруш.). Гл. квапны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ненае́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, якога цяжка накарміць; пражэрлівы; заўсёды галодны. Ненаедныя птушкі.

2. перан. Які не можа здаволіцца тым, што мае; прагны. Ненаедная натура. Ненаеднае горла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кішка́р ’прагны, ненаедны чалавек, жывёла’ (Жыв. сл.). Гл. кішках.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

prúnkliebend

a пра́гны да раско́шы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

géldgierig

a сква́пны, пра́гны, карысталю́бны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lérnbegierig

a пра́гны да ве́даў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

piggish

[ˈpɪgɪʃ]

adj.

1) сьвіня́чы, сьві́нскі

2) пра́гны, бру́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zachłanny

1. ненаедны; ненасытны; прагны;

zachłanny na pieniądze — прагны да грошай;

2. уст. бяздонны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

aspiring [əˈspaɪərɪŋ] adj.

1. амбі́тны; пра́гны да паша́ны/сла́вы

2. poet. які́ імкнецца да высо́кага

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заграбу́шчы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які імкнецца пабольш захапіць сабе; прагны. Ёсць прагныя, з заграбушчымі рукамі, як гэты Забела, ёсць больш памяркоўныя, якія бяруць па патрэбе, з аглядкай. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)