паваро́т, ‑у,
1.
2. Месца, дзе дарога, рака, вуліца і пад. паварочвае, адхіляецца ўбок.
3.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паваро́т, ‑у,
1.
2. Месца, дзе дарога, рака, вуліца і пад. паварочвае, адхіляецца ўбок.
3.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паста́ва, ‑ы,
1. Становішча корпуса, фігуры, уласцівае каму‑н.
2.
3. Пастаноўка, становішча якой‑н. часткі цела.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Стано́вішча ‘месца знаходжання’, ‘пастава;
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тэатра́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да тэатра (у 1–3 знач.).
2. Характэрны для тэатра; умоўны, штучны.
3.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
position
1) ме́сца
2) пазы́цыя
а)
б) ме́сца разьмяшчэ́ньня во́йска
3) стан -у
4) пра́ца, паса́да
5) ранг -у
6) ду́мка
v.
разьмяшча́ць, расстаўля́ць (
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Stéllung
1) паста́ва,
2) размяшчэ́нне (сузор’я)
3) грама́дскі стан
4) паса́да, ме́сца
5) устано́ўка, пункт по́гляду
6)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
poza
I1. за;
2. за; па-за, без; апрача; акрамя;
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пазі́цыя, ‑і,
1. Месцазнаходжанне каго‑, чаго‑н.
2. Месца распалажэння войск, вайсковых груп у баі.
3. Палажэнне, пастава цела;
4.
5. Размяшчэнне (пра фігуры ў шахматах, шашках і інш.).
•••
[Ад лац. positio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стано́вішча
1. (знаходжанне) Láge
зыхо́днае стано́вішча
2. (пастава цела,
спако́йнае стано́вішча Rúhelage
3. (сітуацыя) Sáchlage
стано́вішча ў краі́не die Lándeszustände;
пры сённяшнім стано́вішчы bei der jétzigen [dérzeitigen] Láge;
вы́йсці з ця́жкага стано́вішча sich aus der schwíerigen Láge heráusarbeiten;
быць на вышыні́ стано́вішча auf der Höhe sein;
4. (стан, абставіны) Zústand, Láge
вае́ннае стано́вішча Kríegszustand
актуа́льнае стано́вішча die dérzeitige Láge;
надзвыча́йнае стано́вішча Áusnahmezustand
сяме́йнае стано́вішча Famíli¦enstand
маёмаснае стано́вішча Vermögenslage
5. (грамадскае) Stéllung
карыста́цца прывілеява́ным стано́вішчам éine Vórzugsstellung geníeßen
займа́ць асаблі́вае стано́вішча éine Áusnahmestellung [Sónderstellung] éinnehmen
6.:
стано́вішча па-за гульнёй
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
стано́вішча, ‑а,
1. Месца знаходжання, размяшчэння каго‑, чаго‑н. у прасторы.
2. Пастава цела або яго частак;
3. Абставіны, выкліканыя якімі‑н. умовамі.
4. Сукупнасць грамадска-палітычных адносін, абставіны грамадскага жыцця.
5. Месца ў грамадстве, роля ў грамадскім жыцці.
6. Рэжым, распарадак дзяржаўнага, грамадскага жыцця, устаноўленага ўладай.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)