суці́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць;
1. Прывесці ў стан спакою, рассеяць хваляванне і пад.; супакоіць.
2. Паменшыць, змякчыць, зрабіць менш адчувальным.
3. Затрымаць, прыцішыць (чый‑н. ход, рух і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ВІННІЧЭ́НКА Уладзімір Кірылавіч [7.8.1880,
Тв.:
Из истории украинской революции // Революция на Украине по мемуарам белых. М.; Л., 1930 (репр. Киен, 1990);
Честность с собой;
Записки курносого Мефистофеля. М., 1991;
Золотые россыпи Чекисты в Париже.
М., 1991.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
БАЯ́РЫ,
1) вышэйшы слой
2) Служылыя людзі ў
3) Ваенна-служылыя людзі ў
4) Катэгорыя сялян у
5) У Румыніі — феадалы і памешчыкі. Як клас ліквідаваны паводле закону аб аграрнай рэформе 20.3.1945.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
адста́ць, ‑стану, ‑станеш, ‑стане;
1. Рухаючыся павальней за іншых або затрымаўшыся, апынуцца ззаду.
2. Апынуцца ззаду, не паспець за другімі ў выкананні якога‑н. плана, задання ў выніку маруднай або дрэннай працы.
3. Не дасягнуць патрэбнага ўзроўню ў выніку замаруджанага развіцця.
4. У выніку запаволенага ходу паказваць больш ранні час, чым папраўдзе (пра гадзіннік).
5. Аддзяліцца ад чаго‑н.; перастаць шчыльна прылягаць да чаго‑н.; адысці.
6. Перастаць дакучаць, назаляць каму‑н.; адчапіцца.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыста́віць, ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць;
1.
2.
3.
4.
5.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тапі́ць 1, таплю, топіш, топіць;
1.
2. Пагружаць у сябе што‑н.
3.
4.
•••
тапі́ць 2, таплю, топіш, топіць;
Награваючы, рабіць мяккім, вадкім; расплаўляць (пра рэчывы, якія лёгка плакацца).
тапі́ць 2, таплю, топіш, топіць;
1. Выкарыстоўваць якое‑н. паліва, каб прывесці паравоз у рух.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ганя́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе;
1. Прымушаць рухацца, перамяшчацца шматразова або ў розных напрамках (звычайна пра жывёлу).
2. Перакідваць, перакочваць з месца на месца.
3.
4.
5. Праследаваць звера, ісці па яго слядах.
6. Прымушаць пакінуць якое‑н. месца; выганяць, праганяць.
7.
8.
9.
10.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лю́дскі, ‑ая, ‑ае.
1. Чалавечны, пачцівы.
2. Такі, як трэба; прыстойны.
3. Добры, прыгодны для чаго‑н.
людскі́, ‑а́я, ‑о́е.
1. Які мае адносіны да людзей, належыць людзям (у 1 знач.).
2. Уласцівы людзям (у 1 знач.); чалавечы.
3. Які мае адносіны да людзей (у 2 знач.); іншы.
4.
5.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АРША́НСКАЯ БІ́ТВА 1514,
адбылася пад Оршай (Віцебская
Неўзабаве пасля капітуляцыі Смаленска перад
Літ.:
Грыцкевіч А., Трусаў А. Бітва пад Оршай // Мастацтва Беларусі. 1990. № 8;
Военная энциклопедия.
Грыцкевіч А. Бітва пад Оршай 8 верасня 1514
Зимин А.А. Россия на пороге нового времени. М., 1972. С. 166—167;
Zarys dziejów wojskowosci polskiej do roku 1864. Warszawa, 1965 Т. 1. S. 333—336. Stryjkowski M. Kronika Polska, Litewska, Żmódzka i wszystkiej Rusi. Warszawa, 1846. Т. 2. S. 378—384.
А.П.Грыцкевіч.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
стан 1, ‑у,
1. Тулава, постаць чалавека.
2.
стан 2, ‑а і ‑у,
1. ‑а. Лагер, месца стаянкі, часовага пасялення.
2. ‑у. Войска, адзін з ваюючых бакоў.
3. ‑у.
4. ‑а. У царскай Расіі — павятовае адміністрацыйна-паліцэйскае падраздзяленне.
стан 3, ‑а,
1. Машына ці сістэма машын для апрацоўкі метаду ціскам, для атрымання буйных металічных вырабаў.
2. Прыстасаванне, збудаванне (звычайна драўлянае) для якіх‑н. работ.
3. Поўны камплект, набор чаго‑н.
стан 4, ‑у,
1. Становішча, у якім хто‑, што‑н. знаходзіцца.
2. Від, характар размяшчэння, узаемадзеяння і руху часцінак рэчыва.
3. Грамадскае або сямейнае становішча.
•••
стан 5, ‑у,
Катэгорыя дзеяслова, якая вырашае розныя адносіны паміж суб’ектам і аб’ектам дзеяння.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)