right-hand man [ˌraɪthændˈmæn] n. незаме́нны памо́чнік;

He’s my right-hand man. Ён мая правая рука.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бе́йліф

(англ. bailiff)

памочнік шэрыфа ў англамоўных краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

асістэ́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Памочнік прафесара, доктара, рэжысёра і г. д.

2. Асоба, якая займае малодшую выкладчыцкую пасаду ў вышэйшых навучальных установах.

[Ад лац. assistens, assistentis — прысутны, памагаты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ars optimum viaticum

Рамяство ‒ лепшы памочнік у дарозе.

Ремесло ‒ лучший помощник в дороге.

Гл.: Ars...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

associate​2 [əˈsəʊʃiət] adj.

1. аб’ядна́ны; звя́заны (па рабоце, бізнесе)

2. ніжэ́йшы (па рангу, пасадзе і да т.п.);

an associate director памо́чнік дырэ́ктара;

an associate editor памо́чнік рэда́ктара;

an associate member член (якой-н. арганізацыі) з няпо́ўнымі права́мі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падго́ншчык, ‑а, м.

1. Той, хто займаецца падгонам (у 1 знач.) або падгонкай. Падгоншчык жывёлы. Падгоншчык дэталей.

2. У паляўнічай справе — памочнік выжлятніка (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

podsekretarz

м. памочнік сакратара;

podsekretarz stanu — намеснік міністра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Памага́тар іран. ’памагаты, памочнік’ (Сцяшк. МГ). Да памага́ць з лац. па паходжанню суф. ‑тар па тыпу аратар, куратар і г. д.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пі́сарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пісара, уласцівы пісару. Усю ж работу па воласці вёў яго памочнік, Дубейка, які ўжо лічыўся кандыдатам на пісарскую пасаду. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Памага́йла ’памочнік’ (Др.-Падб., Сл. ПЗБ). Да памагаць з суф. ‑ла, утворанае на базе асновы цяперашняга часу (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 94).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)