новабудо́ўля, ‑і, ж.

1. Будаўніцтва новых заводаў, дамоў і пад. Працаваць на новабудоўлі. Новабудоўлі дзесятай пяцігодкі.

2. Будаўнічы аб’ект, новае збудаванне. Мяняліся краявіды: залатая восень Падмаскоўя, трактары і малатарні на палях Смаленшчыны, новабудоўлі Беларусі. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́ўні, ‑яў; адз. няма.

Забалочаныя берагі рэк і астраўкі, парослыя водалюбівай расліннасцю, якія затапляюцца вясной у час паводкі. Тут таксама, кажуць, былі партызаны. Дзейнічалі ў прырэчных плаўнях і зарасніках, а часам і ў палях. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэнтрадыні́ды

(н.-лац. tenthredmidae)

сямейства насякомых атрада перапончатакрылых; жывуць у лясах, садах, на палях, лугах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ната́тка ж. Áufzeichnung f -, -en, Notíz f -, -en;

ната́тка на паля́х Rándbemerkung f -, -en, Rándnotiz f;

даро́жныя ната́ткі Réisenotizen pl;

рабі́ць ната́ткі Áufzeichnungen [Notízen] máchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

памідо́р, ‑а, м.

1. Аднагадовая агародная расліна сямейства паслёнавых з чырвонымі або жоўтымі пладамі, прыдатнымі да яды. Пасынкаваць памідоры.

2. Плод гэтай расліны. Быў канец жніўня, і на палях яшчэ цямнелі сланечнікі і чырванелі пераспелыя памідоры. Якімовіч.

[Ад іт. pomi d'oro — залатыя яблыкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́тыя

(н.-лац. pottia)

лістасцябловы мох сям. потыевых, які расце на вільготных палях, схілах, агаленнях глебы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

энтастадо́н

(н.-лац. entosthodon)

лістасцябловы мох сям. фунарыевых, які расце на палях, схілах канаў, абочынах дарог.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

міцэна́струм

(н.-лац. mycenastrum)

базідыяльны грыб сям. міцэнастравых, які расце на глебе ў лясах, на палях, лугах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэрама́ры

(іт. terra amara = горкая зямля)

умацаваныя пасяленні бронзавага веку ў Паўн. Італіі, якія будаваліся на палях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

феацэ́рас

(н.-лац. phaeoceros)

мох сям. антацэротавых, які трапляецца каля дарог, канаў, на вільготнай глебе на палях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)