датава́ць

(польск. datować, ад фр. dater)

1) абазначаць дату на чым-н. (напр. д. заяву);

2) вызначаць час, калі адбылася якая-н. падзея.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Сканда́л ‘непрыстойная падзея’, ‘сварка з крыкам, бойкай’ (ТСБМ, Ласт., Др.-Падб.). Запазычанне з заходнееўрапейскіх моў, параўн. ням. Skandal, франц. scandale, якія ад лац. scandalum ‘непрыстойнасць, непрыстойныя паводзіны’, магчыма, праз рускае ці польскае пасрэдніцтва. Ст.-слав. сканъдалъ, сканъдѣлъ ‘пастка, сетка’, ‘спакуса’, ц.-слав. скандалъ ‘спакуса’ непасрэдна з грэч. σκάνδαλον ‘пастка’ (Праабражэнскі, 2, 294; Фасмер 3, 632; ЕСУМ, 5, 264).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zurückliegen

* vi

1) спарт. адстава́ць, прайграва́ць

2)

díeses Eréignis liegt weit zurück — гэ́та да́ўняя падзе́я [да́ўняе здарэ́нне]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zajście

zajści|e

1. падзея; здарэнне;

miejsce ~а — месца здарэння;

2. інцыдэнт; сутычка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

катастро́фа

(гр. katastrophe = пераварот, знішчэнне)

раптоўнае бедства, стыхійная падзея з трагічнымі вынікамі (для чалавека, грамадства, прыроды).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

landslide

[ˈlændslaɪd]

n.

1) апо́ўзень -зьня m.

2) Figur. вялі́кая перамо́га (у вы́барах)

3) падзе́я вялі́зных паме́раў

landslide inflation — абва́льная інфля́цыя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

равноси́льный

1. (равной силы) раўнасі́льны;

равноси́льные борцы́ раўнасі́льныя барцы́;

2. перен. раўназна́чны;

собы́тие, равноси́льное катастро́фе падзе́я, раўназна́чная катастро́фе;

3. / равноси́льные уравне́ния мат. раўназна́чныя ўраўне́нні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

З’я́ва ’падзея, факт’. Укр. зʼя́ва ’тс’, польск. zjawa ’здань’, рэдк. ’з’яўленне’, в.-луж. zjaw ’з’ява’, славац. zjav ’тс’. Параўн. ц.-слав. изъꙗвити ’з’явіцца’, ст.-рус. изъявити ’выявіць, паказаць’, ’аб’явіць’. Бяссуфіксны наз. ад дзеяслова зʼяўляцца — зʼявіцца (< jьz‑javiti sę). Значэнне замацавана ў бел. мове, верагодна, пад укр. уплывам у XX ст. У рус., польск. іншае афармленне таго ж кораня: явление, zjawiśko. Параўн. аб’ява. Гл. ява.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

triennial

[traɪˈeniəl]

1.

adj.

1) трохгадо́вы

2) які́ адбыва́ецца раз на тры гады́

2.

n.

падзе́я, яка́я адбыва́ецца раз на тры гады́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Erlébnis

n -ses, -se

1) перажыва́нне

2) прыго́да

3) падзе́я

das Scháuspiel war ein ~ — спекта́кль быў цудо́ўны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)