стачы́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., сто́чыць; сто́чаны; зак., што.

1. Грызучы, рыючы, пабіць на дзіркі, пашкодзіць, зрабіць непрыгодным.

Крот стачыў агарод.

2. перан. Падарваць сілы, здароўе (пра хваробу, перажыванні).

Адзінота і сум стачылі чалавека.

|| незак. сто́чваць, -ае.

|| наз. сто́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

potłuc

зак.

1. разбіць; пабіць; перабіць; набіць;

2. разбіць; пабіць; выцяць;

potłuc kolano — разбіць калена;

3. пабіць; пакалаціць; адлупцаваць; збіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

реко́рд рэко́рд, -ду м.;

поби́ть реко́рд пабі́ць рэко́рд;

установи́ть реко́рд устанаві́ць рэко́рд;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

захля́стаць

‘моцна пабіць, забіць каго-небудзь (захлястаць каго-небудзь); пачаць хлястаць - утвараць трэск (захлястаць пугай)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. захля́стаю захля́стаем
2-я ас. захля́стаеш захля́стаеце
3-я ас. захля́стае захля́стаюць
Прошлы час
м. захля́стаў захля́сталі
ж. захля́стала
н. захля́стала
Загадны лад
2-я ас. захля́стай захля́стайце
Дзеепрыслоўе
прош. час захля́стаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

przetrzepać

зак. выбіць; пабіць, набіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

poturbować

зак. пабіць, набіць; адлупцаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паўсме́рці ж.:

да паўсме́рці sehr; fürchterlich, schrécklich; halbtót (пабіць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́лупцаваць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., каго.

Моцна пабіць, адлупіць. [Мар’я:] — Малыя дзеці жартачкі над ім [дзядзькам] строяць, пужаюць з рагаткі. Аднаго злавіла — вылупцавала. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stéinigen

vt гіст. пабі́ць камяня́мі (каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Адсця́баць ’пабіць, высцебаць’ (Касп.). Гл. сцябаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)