pitiable

[ˈpɪtiəbəl]

adj.

1) жа́ласны, жа́ласьлівы, няшча́сны, ва́рты жа́лю, шкадо́бы, пага́рды

2) нікчэ́мны, паску́дны, ні́зкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wretched

[ˈretʃɪd]

adj.

1) бяздо́льны, няшча́сны, гаро́тны

2) нікчэ́мны, няго́дны

a wretched traitor — нікчэ́мны здра́днік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Няго́да ’непагода, непагадзь’ (Чач., Некр.; слонім., Арх. Бяльк.; петрык., Шатал.), него́да, нэго́да ’тс’ (ТС, Сл. Брэс.), ’непагадзь; бяда, няшчасце’ (Бяльк.), ’дрэннае надвор’е; нязгода’ (Гарэц.), ’дрэннае надвор’е; дрэнны настрой’ (Сл. ПЗБ), ’няшчасце, няўдача’ (Яруш.), укр. него́да ’дрэннае надвор’е, непагадзь’, рус. негода ’дрэннае надвор’е; дрэнны чалавек’, чэш. nehoda ’дрэннае надвор’е; няшчасны выпадак’, славац. nehoda ’няшчасце’, славен. negóda ’няшчасце, няшчасны выпадак; штосьці непрыемнае’, серб.-харв. нѐгода ’няшчасце’. Да *godъ (гл.) з першасным значэннем ’падыходзячы, спрыяльны час’. Распаўсюджанне тыпалагічнай мадэлі паводле матэрыялаў Лінгвістычнага атласа Еўропы гл.: Іанеска–Руксандою, Revue roumaine de linguistique, 28, 253–262. Параўн. пагода.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

forlorn [fəˈlɔ:n] adj.

1. пакі́нуты ў адзіно́це; няшча́сны;

forlorn hope безнадзе́йная спра́ва

2. пакі́нуты, занядба́ны;

a forlorn old house пакі́нутая/занядба́ная ха́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Únfall

m -(e)s, -fälle няшча́сны вы́падак, ава́рыя

er hat éinen ~ erlébt [erlítten], ihm ist ein ~ zúgestoßen — з ім зда́рыўся няшча́сны вы́падак

ein tödlicher ~ — вы́падак са смяро́тным канцо́м [зыхо́дам]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

arm

a

1) бе́дны

2) няшча́сны

3)

~e Rítter — pl кул. грэ́нкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

чы́ншавы, ‑ая, ‑ае.

Гіст. Які мае адносіны да чыншу. Чыншавы падатак. □ Пан Адам Выбіцкі яшчэ шэсць год назад ледзь не паміраў з голаду разам з бацькамі. Быў ён з чыншавай шляхты, жыў, як большасць такіх, земляробствам. Але стаў на гаспадарку ў няшчасны час. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

unfortunate

[ʌnˈfɔrtʃənət]

1.

adj.

1) няшча́сны, бяздо́льны

2) неадпаве́дны; няўда́чны

2.

n.

гаро́тнік, бяда́к -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

forlorn

[fərˈlɔrn]

adj.

1) усі́мі пакі́нуты; само́тны, адзіно́кі, закі́нуты

2) няшча́сны, мізэ́рны, у ро́спачы; жалюго́дны

•

- forlorn hope

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бяда́к, бедака, м.

Разм. Той, хто вечна гаруе, бяздольны; няшчасны, гаротны. Сымон лічыўся найбольшым бедаком у вёсцы. Дзе калі якое гора навернецца, заўсёды трапіць на Сымона. Бядуля. [Ліса] коціць лапамі вожыка да бліжэйшага ручайка; спіхвае яго ў ваду... Каб не ўтапіцца, бедаку трэба плысці, і ён выпростваецца ў вадзе. Рылько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)