verschwómmen

a расплы́вісты, невыра́зны, цьмя́ны (пра абрысы, успаміны)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

невыра́зна нареч.

1. нея́сно, неотчётливо, нечётко; сму́тно; неразбо́рчиво;

2. невня́тно, нечленоразде́льно; невырази́тельно;

3. нея́сно, неотчётливо, нечётко;

1-3 см. невыра́зны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

невыра́знасць ж.

1. нея́сность, неотчётливость, нечёткость; сму́тность; неразбо́рчивость;

2. невня́тность, нечленоразде́льность; невырази́тельность;

3. нея́сность, неотчётливость, нечёткость;

1-3 см. невыра́зны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяско́лерны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае колеру, не афарбаваны. Бясколерная вадкасць. □ Чысты алмаз бясколерны, з моцным бляскам, ён вельмі добра праводзіць электрычны ток. «Маладосць». // Выцвілы, невыразны. І цётка Палагея, не то любуючыся скопам, не то сваёй работай, усміхнулася Антону сваімі некалі сінімі, як васількі, а цяпер бясколернымі вачамі і ўсім сваім маршчыністым, але ззяючым прыемным тварам. Сіўцоў. // перан. Пазбаўлены яркіх рыс, нічым не адметны; невыразны. Мову бясколерную, розныя канцылярскія звароты і штампы прынеслі ў мастацкую літаратуру людзі абыякавыя і сумныя. Шкраба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасалаве́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Невыразны, мутны ад стомленасці, ап’янення і пад. (пра вочы). Старшыня зірнуў на Дыбуна пасалавелымі вачыма і ўзняўся з прызбы. Галавач. [Штрайх] дробнымі глыткамі пасмоктваў каньяк і пасалавелымі вачыма пазіраў на двор. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wooden [ˈwʊdn] adj.

1. драўля́ны;

a wooden fen ce плот

2. нерухо́мы, засты́лы; невыра́зны;

a wooden smile засты́лая ўсме́шка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

illegible

[ɪˈledʒəbəl]

adj.

неразбо́рлівы, нечытэ́льны; невыра́зны, цяжкачытэ́льны

illegible handwriting — неразбо́рлівы по́чырк

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

indistinct

[,ɪndɪˈstɪŋkt]

adj.

невыра́зны, няя́сны (зды́мак)

an indistinct speech — невыра́знае вымаўле́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нягі́бкі, ‑ая, ‑ае.

1. Няздольны лёгка гнуцца, згінацца; пруткі. Нягібкі дрот. Нягібкае вецце. // перан. Бедны на адценні, невыразны (пра голас, мову і пад.).

2. перан. Які няўмела, марудна рэагуе на пэўныя абставіны, умовы. Нягібкі розум. Нягібкая палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нягу́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Ціхі, слаба чутны. Пачуецца нягучны голас, — пачуецца і сціхне. Багдановіч. [Машына] бегла хутка — матор аднастайна цягнуў сваю нягучную песню. Грамовіч.

2. Які не мае належнага гучання; невыразны. Канстанцін Міхайлавіч паказвае недакладныя выразы, нягучныя радкі. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)