nahałasować

зак. нашумець, нарабіць шуму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyczynić

зак. разм. нарабіць; вычварыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нашуме́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; -мі́; зак.

1. Нарабіць шуму; накрычаць на каго-н.

Залішне н.

2. перан. Выклікаць многа размоў, прыцягнуць да сябе агульную ўвагу.

Вось нашумела гэта справа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наля́паць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак. (разм.).

1. што. Зрабіць што-н. наспех, няўмела, абы-як.

Н. карціну.

2. чаго, чым і без дап. Напэцкаць, нарабіць плям на чым-н.

Н. на абрус.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нары́ць, ‑рые; зак., чаго.

Разрыхліць зямлю, нарабіць паглыбленняў у зямлі (пераважна рылам). Нарылі свінні ям.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шчарбіць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., што.

Нарабіць шчарбін, вызубіць. Вышчарбіць край шкла. Вышчарбіць лязо сякеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Наблажы́ць ’нарабіць глупства’ (Нас.). Да блажы́ць, благі́ ’кепскі, дрэнны’, параўн. з супрацьлеглым значэннем укр. наблажи́ти ’прынесці дабро’ (ад бла́го ’дабро’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

накава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; ‑куём, ‑куяце; зак., чаго.

Нарабіць каваннем нейкую колькасць чаго‑н. Накаваць падкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наерунди́ть сов., прост. нарабі́ць глу́пства; (наговорить ерунды) напле́сці, нагавары́ць лухты́ (глу́пства).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панаку́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Тое, што і панакупляць. [Гушка:] — Людзі просяць калёсы нарабіць, абадоў панакуплівалі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)