cap

[kæp]

1.

n.

1) ша́пка f.; ша́пачка f.; ке́пка f., чапе́ц -ца́, каўпа́к -а́ m. (куха́рскі)

2) ша́пка f. (гры́ба)

3) ве́чка n., на́крыўка f. (для сло́іка), ко́рак -ка, каўпачо́к -ка m. (ад бутэ́лькі)

2.

v.t.

1) надзява́ць ша́пку

2) кла́сьці наве́рх; закрыва́ць, закарко́ўваць

•

- cap in hand

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

áufsetzen

1.

vt

1) наса́джваць; насо́ўваць; надзява́ць (капялюш)

2) ста́віць

das Éssen ~ — ста́віць (на пліту́) стра́ву

3) скла́дваць (пратакол)

4) пасадзі́ць (самалёт)

2.

(sich) садзі́цца, прыпадня́цца [прыўзня́цца]

(у пасцелі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

акуля́ры мн. Brílle f -, -n;

ахо́ўныя акуля́ры Schútzbrille f -;

со́нечныя акуля́ры Sónnenbrille f -;

акуля́ры для чыта́ння Lésebrille f;

ды́мчатыя акуля́ры Ráuchglasbrille f;

рагавы́я акуля́ры Hórnbrille f;

акуля́ры ў залато́й спра́ве Brílle mit Góldrand;

акуля́ры без апра́вы rándlose Brílle;

надзява́ць акуля́ры éine Brílle áufsetzen;

зняць акуля́ры éine Brílle ábnehmen* [ábsetzen];

◊

глядзе́ць праз ружо́выя акуля́ры álles durch die rósa(rote) Brílle séhen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

mask

[mæsk]

1.

n.

1) ма́ска f.

2) ма́ска f., удзе́льнік або́ ўдзе́льніца маскара́ду

3) прытво́рства, яко́е хава́е су́тнасьць каго́-чаго́

4) Milit. маскіро́ўка f.

2.

v.t.

1)

а) надзява́ць ма́ску

б) удава́ць, прыкіда́цца

2) хава́ць, прыкрыва́ць

A smile masked his disappointment — Пад усьме́шкай ён хава́ў сваё расчарава́ньне

3) Milit. маскава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unterziehen

I únterziehen

* vt

1) надзява́ць пад спод [пад ніз], паддзява́ць

2) буд. падво́дзіць (фундамент)

3) падцягну́ць (што-н., пад што-н.)

II unterzíehen

*

1.

vt падвярга́ць

2.

(sich) падвярга́цца

sich éiner Prüfung ~ — здава́ць экза́мен [іспы́т]; цярпе́ць (напр., катаванні)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

umschlagen

I úmschlagen

*

1.

vt

1) надзява́ць, накі́нуць

2) абго́ртваць, абмо́тваць

3) адгіна́ць (каўнер)

4) пераго́ртваць (старонку)

5) перагружа́ць (тавар)

6) пераку́льваць, зва́льваць

2.

vi (s)

1) рэ́зка мяня́цца (пра вецер і г.д.)

2) пераку́львацца, абаро́чвацца

II umschlágen

* vt заваро́чваць, заго́ртваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schélle

I

f -, -n

1) бразго́тка, звано́чак

2) апляву́ха

3) pl нару́чнікі; кайданы́

j-m ~n ánlegen — надзява́ць нару́чнікі [кайданд] каму́-н.

4) гл. Schellen pl

◊ jéder hat séine ~ — у ко́жнага свае́ дзіва́цтвы, ко́жны па-сво́йму з’язджа́е з глу́зду

II

f -, -n,

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ánstecken

1.

vt

1) (an A) нако́лваць (на што-н.); прыко́лваць (да чаго-н.)

2) надзява́ць, насо́ўваць (на што-н.)

3) запа́льваць; падпа́льваць

éine Zigarétte ~ — запалі́ць цыгарэ́ту

4) (mit D) заража́ць (чым-н.)

2.

(sich)

(bei D) заразі́цца (ад каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ме́ра, ме́рка ’адзінка вымярэння (мера збожжа ў 20 гарнцаў; круглая пасудзіна з клёпак для сыпкіх цел ≈ 1 пуд; краўцоўскі метр; лубянка; для ручнога абмервання палеткаў; памер за памол у млыне)’, ’велічыня, ступень’ (ТСБМ, Яруш., Сл. ПЗБ, ТС, Бяльк., Сцяц., Шат., Мат. Гом., Нас.; кір., Нар. сл.). Укр. мі́ра, рус. ме́ра, польск. miara, н.- і в.-луж. měra, чэш. míra, славац. miera, славен. mẹ́ra, серб.-харв. мје̏ра, макед. мера, балг. мяра, ст.-слав. мѣра. Прасл. měra. Утворана ад і.-е. асновы *mē‑ пры дапамозе суфікса ‑ra. І.‑е. адпаведнікі: літ. mãtas, mãstas, ст.-інд. māti ’мерае’, mátram, mátrā ’мера’, лац. mētior ’мераю’, ст.-грэч. μητίς ’рада, розум’, μητιάω ’раблю выснову’, гоц. mēla ’меха — мера збожжа’, mot ’год’, літ. mẽtai ’тс’, ст.-в.-ням. meʒʒan ’мераць’, māa ’мера’ (Бернекер, 2, 50; Траўтман, 179; Мее, 404; Фасмер, 2, 600; Скок, 2, 437; Бязлай, 2, 178; Шустар-Шэўц, 12, 899; Чайкіна, РР, 1972, 2, 112–114). Сюды ж ме́раць, ме́рыць ’вызначаць велічыню, колькасць, ацэньваць’, ’надзяваць для прымеркі’ (ТСБМ, Др.-Падб., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС), ме́рны ’рытмічны’, ’сярэдні паводле сілы, памераў’ (ТСБМ, Нас., ТС), ме́ршчык ’той, хто мерае’ (Нас.), ме́рыцца ’меціць, намервацца’ (ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

vórnehmen

*

I

vt

1) право́дзіць (якую-н. работу)

2)

sich (D) etw. ~ — узя́цца за што-н., заду́маць, распача́ць што-н.

sich (D) j-n ~ — узя́цца за каго́-н., узя́ць каго́-н. у рабо́ту; прачыта́ць ната́цыю каму́-н.

II

vt падвя́зваць фарту́х [сурвэ́тку]; надзява́ць ма́ску

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)